Jerzyna obficie występuje w zagajnikach, na poboczach dróg i szos, na obrzeżach upraw i na nieużytkach. Często porasta tereny ruderalne. Rośliny tego typu produkują ogromne ilości nektaru, który określa jego właściwości organoleptyczne.
BARWA
Miody te charakteryzuje ciemne zabarwienie (podobne do spadzi iglastej, choć nie tak intensywne), zmieniające się w ciemno bursztynowe w czasie krystalizacji.
SMAK i AROMAT
Posiadają wyraźny, słodki smak, z silnym posmakiem i aromatem leśnych owoców oraz wyczuwalnej kwas kwaskowatości charakterystycznej dla jeżyny i maliny leśnej.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Jeżyny są bogate w antocyjany, czerwone, niebieskie i fioletowe barwniki roślinne. Zmniejszają one kruchość naczyń krwionośnych, poprawiając ukrwienie oczu i polepszając jakość widzenia. Owoce jeżyny zawierają antocyjany i garbniki, które posiadają działanie bakteriobójcze i własności antybiotyczne. Jeżyna reguluje przemianę materii, działa wykrztuśnie oraz moczopędnie. Sok z owoców jeżyn działa przeciwgorączkowo. Herbatki z owoców i liści mają działanie wzmacniające organizm, działają uspokajająco. Jeżyny zawierają między innymi cukry, kwasy organiczne, prowitaminę A, witaminy z grupy B, B9, witaminę C, pektyny, garbniki, flawonoidy, kwas cytrynowy, barwniki antocyjanowe, związki mineralne potasu, wapnia i magnezu. Dzięki pestkom mają sporo błonnika i podobnie jak maliny, są dobrym źródłem miedzi i żelaza. Jeżyny ze wszystkich owoców zawierają najwięcej witaminy E, zwanej witaminą młodości.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Wyciąg z jeżyn zalecany jest w przeziębieniach jako środek wykrztuśny, oraz stanach gorączkowych. Owoce jeżyn są stosowane w diecie dla dzieci, mają właściwości regulujące trawienie, wzmacniające i uspokajające. Jeżyny posiadają właściwości lecznicze ściągające, przeciwbiegunkowe, przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, moczopędne, poprawiające przemianę materii. Owoce jeżyn poleca się w leczeniu anemii, w celu regulacji pracy przewodu pokarmowego, w okresie rekonwalescencji po ciężkich chorobach. Owoce pozytywnie wpływają na pracę przewodu pokarmowego, ze względu na właściwości uspokajające, wskazane są też w zaburzeniach nerwowych. Odwar z liści działa napotnie, stosowany jest w przeziębieniu i anginie. Przynosi ulgę w przypadku nieżytów górnych dróg oddechowych. Ten sam odwar leczy również krwawą biegunkę. Sok z jeżyn działa również napotnie i wykrztuśnie. Zalecany jest więc przede wszystkim w przeziębieniach oraz stanach gorączkowych. Warto sięgnąć po niego także w celu zwalczenia biegunki lub mdłości, złagodzenia bólu występującego przy zapaleniu jelita oraz w potrzebie obniżenia poziomu kwasów żołądkowych. Sok z jeżyn pomoże także w pokonaniu zgagi. Łagodnie regulują przemianę materii i ułatwiają usuwanie z moczem toksycznych metabolitów. Można ją stosować w zaburzeniach przemiany materii, złym trawieniu, w schorzeniach nerek i pęcherza moczowego. Zewnętrznie stosuje się w postaci okładów na rany i owrzodzenia oraz do płukania jamy ustnej i gardła. Również do kąpieli w świądzie skóry, wyprysku i trądziku.
Roża
Róża ma 10 razy więcej witaminy C niż czarna porzeczka i 100 razy więcej niż jabłka. Jest wręcz niezbędna podczas przeziębienia, kataru, grypy i innych infekcji. Dzika róża jest równie piękna dla zmysłów estetycznych, jak cenna dla lecznictwa.
Dawniej róża była wykorzystywana w leczeniu chorób, powstających w wyniku niedoboru witamin. Już kilka owoców róży zapewnia dzienną dawkę witaminy C, zawierają one również witaminy: A, B1, B2,E, K, flawonoidy, garbnik, kwasy organiczne, kwas jabłkowy, olejek eteryczny, pektyny, sole mineralne, żelazo, kwas askorbinowy. Witamina C nie jest wytwarzana samodzielnie przez organizm człowieka, a mimo to potrzebujemy jej do wspomagania krzepliwości krwi oraz przyswajania żelaza przez organizm. Niedobór prowadzi do poważnej choroby, której doświadczali dawni żeglarze i polarnicy – szkorbutu.
W kuchni polecana jako dodatek do duszonego lub pieczonego mięsa, z róży można przyrządzić też syrop lub konfiturę. Znana jest także jako źródło wybornego relaksu w postaci kąpieli w płatkach.
Działa lekko przeciwskurczowo i moczopędnie. Uzupełnia niedobory witaminy C. Może być stosowana w chorobie przeziębieniowej, w nadmiernej kruchości ścian naczyń włosowatych, w kamicy nerkowej i żółciowej. Pomaga przy zaburzeniach trawienia, bólach brzucha i przeziębieniach. Ponadto wykazuje działanie: wzmacniające, moczopędne, przeciwwirusowe i rozkurczowe. Podnosi ogólną odporność organizmu.
Płatki róży
Płatki róży zawierają witaminę C, karoten, witaminy z grupy B, witaminę K, która jest podstawą prawidłowej homeostazy. Ponadto zawierają:
- wapno wpływające na przemianę materii oraz asymilację pożywienia,
- potas niezbędny do normalnej aktywności serca,
- miedź, która uczestniczy w różnicowaniu się komórek we krwi oraz poprawia aktywność gruczołów dokrewnych,
- jodynę która korzystnie wpływa na gruczoł tarczycy.
Malina
Owoce malin zawierają 3-8% cukru, głównie fruktoza, glukoza i sacharoza, które są łatwo przyswajalne przez organizm. Zawierają: pektyny, biorące udział w procesach trawiennych i oczyszczających organizm z toksyn, antocyjany, związki śluzowe, lotne związki zapachowe, kwasy organiczne: kwas cytrynowy, jabłkowy, salicylowy i w małej ilości mrówkowy oraz bogactwo witamin: A, C, E,B1, B2, B3, B6, PP i substancji mineralnych: wapń, potas, magnez – który regeneruje substancję włóknistą nerwów, żelazo – składnik hemoglobiny, sporo fosforu i miedzi.
W malinach występują antocyjany i związki należące do grupy polifenoli, posiadające właściwości antyoksydacyjne, które działają jak „sprzątacze” wolnych rodników i innych aktywnych form tlenu. Zapobiegają w ten sposób rozwojowi chorób nowotworowych czy chorób układu krążenia. Podobnie działa też zawarty w malinach kwas ellagowy i garbniki, które także chronią przed chorobami nowotworowymi, a dodatkowo posiadają właściwości antybakteryjne i antywirusowe.
Owoce malin są doskonałym środkiem do zwalczania gorączki, ponieważ pobudzają czynność gruczołów potowych, a pot odparowując ze skóry powoduje obniżenie temperatury. Liście malin zawierają garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne, związki żywicowe, sole mineralne: żelazo, wapń, miedź. Napary z liści malin działają ściągająco, przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie, mają działanie hamujące rozwój bakterii jelitowych i skutecznie zmniejszają biegunkę. Pomocne są także w łagodzeniu bólu miesiączkowego, powodują bowiem nieznaczne rozkurczenie mięśni gładkich, m.in. macicy. Liście malin podobnie jak owoce mają działanie przeciwgorączkowe.
Sprawdzają się również jako lek w przypadku niedokrwistości, gdyż zawierają duże ilości żelaza i miedzi. Są uważane za jedno z najlepszych źródeł błonnika wśród owoców (właściwości przeczyszczające), co czyni z nich rewelacyjny składnik w kuracjach odchudzających. Niestety posiadając dużą ilość puryn, maliny nie powinny być spożywane przez ludzi ze skazą moczanową oraz niewydolnością nerek.
Goji
Goji – inaczej kolcowój chiński, rośnie na krzewie Lycium Barbarum na wzgórzach i w dolinach Chin, Tybetu oraz Mongolii. Krzewy, na których rosną jagody goji, osiągają wysokość 1-3 m. Mają łukowato zwisające i pokryte kolcami gałązki. Same owoce (podłużne, czerwone jagody) mają długość do 2 cm. Są tak delikatne, że aby ich nie uszkodzić przy zbiorze – strząsa się je z krzewu, a nie zrywa. Świeżych nie powinno się dotykać rękoma, ponieważ dochodzi wtedy do rekcji utleniania i jagoda przybiera czarny kolor.Wyjątkowo mocny antyutleniacz. Ze względu na substancje, które zawiera, działa przeciw starzeniu się. Jagody goji zawierają:
- 18 aminokwasów,
- 8 polisacharydów,
- 6 monosacharydów,
- 5 nienasyconych kwasów tłuszczowych, w tym: kwas omega 6, kwas linolowy i alfa-linolowy, beta-sitosterol oraz inne sterole roślinne,
- 5 karotenoidów, w tym beta-karoten i zeaksantynę, luteinę, likopen i beta-kryptoksantynę, ksantofil,
- pigmenty fenolowe,
- witaminy A, B1, B2, B6, C, E,
- Wapń (112 mg/100 g – pokrywa ok. 10% dziennego zapotrzebowania) – niezbędny składnik do budowy kości i zębów,
- Potas (1,13 mg/100 g – pokrywa ok. 24% dziennego zapotrzebowania) – składnik elektrolitów i kofaktor enzymatyczny,
- Żelazo (9 mg/100 g) – składnik hemoglobiny, bierze udział w transporcie tlenu,
- Cynk (2 mg/100 g) – niezbędny do budowy białek, łańcuchów DNA,
- Selen (50 mg/100 g) – niezbędny do funkcjonowania układu enzymatycznego i odpornościowego. Jest bardzo silnym przeciwutleniaczem, którego moc można zwiększyć dostarczając witaminę E. Występuje wtedy tzw. efekt synergiczny, czyli współdziałanie dwóch czynników, dających efekt większy niż suma efektów, gdy czynniki działają oddzielnie. Chroni przez reumatoidalnym zapaleniem stawów i zwiększa libido,
- Ryboflawinę (1,3 mg/100 g) – niezbędna do prawidłowego działania układu nerwowego i błon śluzowych wszystkich narządów. Niedobory powodują pogorszenie wzroku, problemy z koncentracją i snem,
- Beta-karoten (7 mg/100 g) – odpowiada za poprawę wzroku,
- Zeaksantyna (200 mg/100 g) – związek ten wchodzi w skład siatkówki oka,
- Polisacharydy (do 31% wagi pulpy);
- chińska literatura zielarska podkreśla szczególnie działanie jagód Lycium jako środka skutecznego w leczeniu patogenicznych stanów serca, wątroby, śledziony, płuc i nerek,
- zalecane są w leczeniu reumatyzmu,
- długotrwale stosowanie zapewnia wzmocnienie stawów, kości,
- wzmacniają system odpornościowy,
- zawartość błonnika pokarmowego reguluje układ trawienny i usprawnia jego pracę i wyszczupla,
- opóźniają procesy starzenia,
- poprawiają wzrok i witalność,
- zapewniają długowieczność,
- jak wykazały badania, zawarty w jagodach polisacharyd (cukier długołańcuchowy) posiada silne działanie stymulujące na system odpornościowy poprzez zwiększenie poziomu immunoglobulin A (Ig A) – protein immunologicznych, których poziom obniża się wraz wiekiem. Ich spożywanie zalecane jest dzieciom z obniżoną odpornością oraz osobom żyjącym w dużym stresie,
- spożywanie Goji hamuje syntezę cholesterolu, zapobiegając przemianom tłuszczowym wątroby;
Jagody goji można dostarczać organizmowi w różnych formach. Najpopularniejsze są suszone owoce, które swoim wyglądem przypominają rodzynki. Są wspaniałym dodatkiem do ciastek i batoników zbożowych oraz musli. Mogą być dodatkiem do napojów i koktajli oraz różnych dań np.: zup owocowych i warzywnych, ryżu, kaszy, ryb, seviche, białych serów i twarogów. Owoce i liście goji są składnikami herbat i soków.
Żurawina
Owoc żurawiny jest wyjątkowo bogaty w witaminy i minerały (witamina C, A, potas) oraz barwniki i bioflawonoidy, których właściwości lecznicze są zalecane dla osób narażonych na stres. Zawiera również związki, które są naturalnymi antybiotykami, a zawarte w niej antocyjany i proantocyjany wspierają odnowę komórek korzystnie wpływających na wzrok. Obecność witaminy P przyniesie z kolei ulgę kobietom w okresie menopauzy, cierpiącym na dokuczliwe uderzenia gorąca czy zaczerwienienia skórne. Owoce żurawiny mają działanie antybakteryjne i przeciwgrzybiczne, dlatego powinno się je spożywać przy różnych infekcjach jako wspomaganie leczenia oraz jako skuteczną profilaktykę.
Przeciwwskazania
Mimo swoich dobroczynnych właściwości, żurawina nie jest niestety dla każdego. Po pierwsze zawiera ona szczawiany, które jeśli występują w zbyt dużej koncentracji, wykazują tendencje do krystalizacji. Dlatego też osoby z istniejącymi już i nieleczonymi kamieniami nerkowymi powinny unikać produktów zawierających tę substancję. Poza tym szczawiany utrudniają wchłanianie jelitowe wapnia. Z tego względu spożywanie żurawiny nie jest wskazane dla osób z osteoporozą. Po drugie żurawiny powinny unikać osoby przyjmujące leki zawierające warfarynę. Jest to lek o działaniu przeciwzakrzepowym. Substancje zawarte w żurawinie utrudniają usuwanie warfaryny z organizmu, co wzmaga jej działanie i może przyczyniać się do wystąpienia krwotoków.
- Zapobiega zakażeniu układu moczowego
Zanim dojdzie do infekcji, bakterie E.coli muszą najpierw „przyczepić się” do ścian układu moczowego. Substancje zawarte w żurawinie, m. in. kwas hipuronowy, który ma działanie antybakteryjne, skutecznie to uniemożliwiają. Dzięki temu bakterie E. coli są wypłukiwane wraz z moczem.
- Ma dobroczynne działanie na układ pokarmowy
Owoce żurawiny mają właściwości probiotyczne – wspomagają wzrost dobroczynnej mikroflory jelitowej i jednocześnie niszczą szkodliwe bakterie. Substancje zawarte w żurawinie stanowią barierę przed osiadaniem bakterii na ścianach narządów wewnętrznych.
- Wykazano też, że owoce żurawiny zapobiegają powstawaniu płytki nazębnej
Regularne picie soku z żurawiny działa na zęby jak teflon, tworząc na nich powłokę uniemożliwiającą bakteriom przyleganie do ich powierzchni oraz infekowanie tkanki dziąseł. Pomaga zapobiegać nie tylko próchnicy lecz także chorobom jamy ustnej, przyzębia i dziąseł.
- Wspomaga skuteczność leczenia zakażeniem Helicobacter pylori, zapobiega tworzeniu się kamieni nerkowych
Owoce żurawiny zawierają kwas chinowy. Jest on szczególny ponieważ w postaci niezmienionej zostaje wydalany z naszego organizmu wraz z moczem. Jego obecność sprawia, że mocz ma lekko kwaśny odczyn, co zapobiega łączeniu się jonów wapnia i fosforu w nierozpuszczalne związki. Tym samym chroni przed powstawaniem kamieni nerkowych.
- Obniża stężenie cholesterolu LDL i podwyższa HDL
Antyoksydanty zawarte w owocach żurawiny zapobiegają utlenianiu cholesterolu LDL, ma ona zatem pozytywny wpływ na poziom „dobrego” cholesterolu, co z kolei zmniejsza ryzyko zawałów serca.
- Zapobiega nowotworom
Działanie to wynika z dużej zawartości substancji antyoksydacyjnych w owocach żurawiny.
- Przeciwdziała chorobom układu krążenia
Jej działanie porównuje się do właściwości czerwonego wina, dzięki przeciwutleniającym właściwościom flawonidów, zmniejsza zapadalność na choroby wieńcowe poprzez zapobieganie powstawaniu zakrzepów krwi i rozszerzanie naczyń krwionośnych.
- Wpływa na spowolnienie procesu starzenia i obumierania szarych komórek, a tym samym wydatnie obniża ryzyko zapadania na choroby Alzheimera i Parkinsona.
Miód Łąkowy
Miód o złocistożółtej barwie i zapachu bławatka z charakterystycznym ostrym smakiem. Wskazany przy przewlekłych stanach zapalnych nerek, moczopędny, przeciwzapalny. Wzmacnia organizm, wspomaga przemianę materii. Zalecany przy anginie, grypie i kaszlu, schorzeniach górnych dróg oddechowych.
Miód Lawendowy
Miód lawendowy pochodzi z nektaru zbieranego przez pszczoły z drobnych niebieskofioletowych kwiatów lawendy wąskolistnej – Lavandula angustifolia Mill, zwanej również lawendą prawdziwą, lawendą lekarską lub lawendą wonną z rodziny wargowych. Roślina ta naturalnie występuje w europejskim rejonie Morza Śródziemnego. W Polsce uprawiana, uważana jest za bardzo dobrą roślinę miododajną. Kwitnie obficie w lipcu, dostarczając nektaru z wydajnością miodową od 200 do 300 kg z hektara. W uprawie rzadko spotykana jest jako czysty gatunek, stąd źródłem nektaru dla pszczół są również kwiaty towarzyszącej jej lawendy szerokolistnej.
BARWA
Ma zabarwienie jasnokremowe, jasnożółte lub złociste i normalną konsystencję.
SMAK i AROMAT
Posiada delikatny aromat kwiatów lawendy, łagodnie aromatyczny. Jego intensywny smak pozostaje w ustach na długo. Miód lawendowy należy do miodów o najwyższej jakości.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Pod względem składu chemicznego na pierwszym miejscu obok cukrów prostych, witamin i biopierwiastków należy wymienić olejek eteryczny oraz flawonoidy. W miodzie lawendowym znajdujemy także takie związki jak: luteolina, kemferol, apigenina i izoramnetyna.
Znajduje zastosowanie jako dodatek do napojów, ciast, deserów owocowych i lodów.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Miód lawendowy ze względu na dużą zawartość olejku eterycznego odznacza się działaniem antyseptycznym, spazmolitycznym, uspokajającym, przeciwmiażdżycowym, hipotensyjnym, kardioenergetycznym. Dlatego wskazany jest wspomagająco w leczeniu grypy, przeziębienia, chorób układu oddechowego, jak zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc. Dobre efekty w wyniku kuracji miodem lawendowym uzyskuje się w schorzeniach serca i układu sercowo-naczyniowego, w tym miażdżycy naczyń wieńcowych, nerwicy serca i nadciśnieniu. Jest on nie tylko dobrym źródłem energii dla mięśnia sercowego, ale również zwiększa jego siłę skurczu, rozszerza naczynia krwionośne i polepsza przepływ krwi przez naczynia wieńcowe i obwodowe. Pomocny jest ponadto w przypadku bezsenności, bólu głowy. Działanie łagodnie uspokajające i spazmolityczne miodu lawendowego wykorzystywane jest również w zaburzeniach trawienia oraz schorzeniach żołądka, jelit i wątroby na tle skórczowym. Ze względu na zawartość olejku eterycznego wspomaga leczenie chorób nerek i dróg moczowych, jak również chorób pasożytniczych. Cenne jest także łagodne działanie miejscowe tej odmiany miodu po nałożeniu na miejsce użądlenia przez owady, co wyraża się szybkim ustąpieniem pieczenia i obrzęku, oraz przyspieszeniem gojenia rany.
Miód Mniszkowy
Zakwalifikowany przez znawców i smakoszy do bardzo szlachetnych, ale to niełatwy do pozyskania miód ponieważ pszczoły bardzo często wykorzystują go jako pożytek rozwojowy. Poszukiwany z uwagi na walory smakowe i nie tylko. Powstaje z nektaru kwiatów mniszka pospolitego, popularnie zwanego dmuchawcem lub mleczem. Masowo kwitnie w maju, dlatego też bywa nazywany „miodem majowym”, ale dobrze „nektaruje” tylko w czasie niemal upalnych dni. Co ciekawe, położenie terenu, na którym kwitnie mniszek wpływa w sposób niebagatelny na jego kolor, smak, walory zapachowe i konsystencję. W niektórych zakątkach naszego kraju uchodzi za najsłodszy z polskich miodów. Krystalizuje szybko, przybierając drobnokrystaliczną konsystencję. Przed skrystalizowaniem jest bardzo gęsty, ciągliwy. W celu przywrócenia pierwotnej konsystencji należy słoik poddać „kąpieli wodnej” w temp. do 40 stopni, co z resztą można powtórzyć przy wszystkich skrystalizowanych gatunkach miodów. Chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
BARWA
Miód z mniszka ma barwę jasnokremową przez żółtą, aż do jasno pomarańczowej, gdyż taki kolor ma pyłek kwiatowy mniszka lekarskiego.
SMAK i AROMAT
W zależności od pogody, rejonu geograficznego i urodzaju, zdarzają się partie bardzo słodkie, z głębokim i przyjemnym aromatem mniszka.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Miód mniszkowy zawiera karotenoidy, triterpeny, białka, witaminę B2 i witaminę C oraz biopierwiastki, takie jak żelazo, potas, mangan i fosfor. Wśród cukrów prostych zawiera fruktozę (41,5%) w przewadze nad glukozą (35,6%). Warto również wspomnieć o występowaniu w tej odmianie miodu choliny, ważnego składnika lecytyny, acetylocholiny i innych fosfolipidów o wielokierunkowym działaniu na komórki i układy organizmu. Pod względem walorów leczniczych bardzo cennym oddziaływaniem biologicznym miodu mniszkowego jest jego ochronne działanie na wątrobę i drogi żółciowe. Dzięki zawartości choliny obniża poziom lipidów w wątrobie, oraz działa łagodnie żółciopędnie. Korzystne działanie powyższego miodu w tych schorzeniach wynika ze stosunkowo niskiej zawartości aminokwasów i biopierwiastków, jak również pomocnego w tych stanach łagodnego działania moczopędnego.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Miód mniszkowy należy do miodów o niskiej aktywności antybiotycznej. Stosowany w chorobach: serca, wątroby, dróg żółciowych (dzięki zawartej w miodzie mniszkowym cholinie, obniża się poziom lipidów w wątrobie i zwiększa efekt żółciopędny), nerek, pęcherza i dróg moczowych, dolegliwościach reumatycznych, niedokrwistości i schorzeniach żołądka. Polecany w stanach wyczerpania psychofizycznego i ogólnym osłabieniu. Działa wzmacniająco na układ odpornościowy. Miód ten doskonale przyśpiesza gojenie wszelkich ran.
Miód Nawłociowy
Miód nawłociowy jest stosunkowo nową i rzadką odmianą miodu w Polsce. Powstaje z nektaru rośliny potocznie nazywanej mimozą, złotą rózgą lub złotą dziewicą. Nawłoć pospolita, to roślina bardzo cenna dla pszczelarzy i zielarzy, ale i dla samych pszczół. Kwiaty nawłoci kwitną na przełomie sierpnia i września, aż do późnej jesieni, nawet do pierwszych przymrozków, dzięki czemu pszczoły mogą przetrwać zimę. Ze względu na fakt, że w czasie, kiedy nawłoć nektaruje najintensywniej, pszczoły z reguły zaczynają przygotowania do zimy, a większość pszczelarzy przygotowuje rodziny pszczele do zimowli, jest on zdecydowanie trudniej dostępny aniżeli inne rodzaje miodów. Tak więc chcąc uzyskać miód nawłociowy, pszczelarze muszą zadbać o późne zakarmienie pszczół na zimę.
BARWA
Dobry miód nawłociowy ma kolor od żółtego po piękny jasno-bursztynowy.
SMAK i AROMAT
W smaku jest słodki, ale przez tę słodycz przebija lekko kwaśno-gorzki smak i przyjemny aromat (trzeba tylko pamiętać o zamykaniu słoika, bo miód szybko „łapie” obce zapachy). Dość szybko krystalizuje, tworząc apetyczny krem, który można łatwo rozsmarować na pieczywie.
WŁAŚCIWOŚCI ZDROWOTNE
Wynikają bezpośrednio z właściwości nektaru nawłoci, która wykazuje działanie moczopędne i żółciopędne, przeciwzapalne i dezynfekujące. Jest stosowana w leczeniu układu moczowego, stanów zapalnych w drogach moczowych, kamicy nerkowej i w przypadku skąpomoczu, a także prostaty oraz stawów. Stosuje się ją też w leczeniu zakażeń, ran i owrzodzeń. Nawłoć posiada dużo rutyny i kwertycyny, które poprawiają ukrwienie nerek, a także żył kończyn dolnych, a dzięki sporej zawartości glukozy pozytywnie wpływa na kondycję mięśnia sercowego.
Poleca się by zastępować miodem zwykły cukier ze względu na zawartość cukrów prostych – bardzo dobrze przyswajalnych przez nasz organizm, co pomaga w walce z miażdżycą i cukrzycą. Zawiera substancje bakteriobójcze, witaminy i bardzo dużo różnego rodzaju mikroelementów. Pomaga też przy nadmiernym stresie i wyczerpaniu fizycznym organizmu.
Miód Ogórecznikowy
Ogórecznik lekarski (dawniej nazywany miodówką ogrodową lub boraczem), to przedstawiciel rodziny szorstkolistnych, cały jest pokryty drobnymi szorstkimi włoskami. Jest rośliną jednoroczną pochodzącą z obszaru Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej. Dorasta do około 60 cm wysokości. Do Europy ogórecznik trafił w pierwszej kolejności na Półwysep Apeniński za pośrednictwem kupców arabskich. Wierzono, że dodaje odwagi i wprawia w dobry nastrój. Do dziś dnia dziko rośnie w południowej Hiszpanii i krajach śródziemnomorskich. Polecany szczególnie dla dzieci i osób preferujących miody delikatne oraz osób z problemami żołądkowymi.
BARWA
Kolor tego miodu jest bardzo zróżnicowany, od piaskowego, przez blado-żółty, aż po krystaliczny złoty.
SMAK i AROMAT
Miód z ogórecznika charakteryzuje się niezwykłą delikatnością i neutralnym miodowo-woskowym aromatem.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Współcześnie potwierdzono badaniami naukowymi jego wpływ na wzrost produkcji adrenaliny i działanie pobudzające oraz moczopędne, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne. Stosowany jest także przy nerwicach i depresji, bezsenności, złej pracy wątroby i nerek, przy miażdżycy i wysokim cholesterolu. Jego działanie napotne sprzyja usuwaniu z organizmu szkodliwych produktów przemiany materii. Jeden z nielicznych miodów, w którym dopuszcza się naturalnie wysokie stężenie sacharozy.
