Acai

talerz_witamin_owoce_acaiJagody Acai (czyt. Asai) rosną na 10-15m drzewach, w kilku lub kilkunastu gronach, zawierających od 500 do 900 jagód. Drzewo Euterpi warzywnej (rodzina palm) owocuje 2 razy w ciągu roku, podobnymi do winogrona włóknistymi jagodami w kolorze fioletowym. Acai pochodzi z terenów tropikalnych Ameryki Południowej, ale został szeroko rozprzestrzeniony w strefie międzyzwrotnikowej na całym świecie. W Amazonii po dziś dzień jest podstawą diety mieszkańców dżungli, stanowiąc około 42% ogółu pożywienia.

Jagody Acai zostały odkryte dla reszty świata stosunkowo niedawno. Dopiero w 2000 roku ukazały się pierwsze publikacje na temat odżywczych właściwości owoców Acai, a najważniejszą z nich była informacja o ich właściwościach zdrowotnych. Badania naukowe stwierdziły, że jagody Acai są źródłem składników bioaktywnych, w tym antyoksydacyjnych antocyjanów, polifenoli, aminokwasów, fitosteroli, witamin i składników mineralnych.

  • antyoksydanty zwalczają wolne rodniki i zapobiegają powstaniu wielu chorób, w tym:
    • nowotworów i zawałów serca,
    • pozwalają zachować młodość i witalność,
    • poprawiają ogólny stan organizmu,
    • spowalniają procesy starzenia i opóźniają pojawienie się zmarszczek,
  • jagody Acai są najbogatszym źródłem kwasu elagowego, który jest bardzo silnym antyutleniaczem:
    • ma zdolność hamowania mutacji komórek DNA,
    • wywołuje obumieranie komórek nowotworowych,
    • ma zdolności blokowania enzymów powodujących przerzuty komórek nowotworowych,
    • kwas elagowy ma właściwości antybakteryjne i antywirusowe;
  • zawarte w owocach Acai aminokwasy korzystnie wpływają na rozwój, wytrzymałość i regenerację mięśni,
  • fitosterole blokują wchłanianie cholesterolu i odgrywają bardzo ważną rolę w zdrowym odżywianiu. W owocach Acai znaleziono najważniejszy sterol roślinny – beta-sitosterol,
  • zawarte w jagodach Acai witaminy: A, B1 (tiaminy), B2 (ryboflawina), B3 (niacyna), C, E (tokoferol), D oraz składniki mineralne: fosfor, wapń, potas, żelazo, zapewniają prawidłowe funkcjonowanie organizmu,
  • dodatkowymi korzyściami czerpanymi przez nasza organizm są:
    • poprawa kondycji umysłowej,
    • redukcja zmęczenia,
    • oczyszczanie organizmu,
    • polepszanie trawienia i wypróżniania,
    • łagodzenie stresu,
    • poprawa funkcjonowania seksualnego,
    • poprawa wzroku,
    • obniżenie poziomu złego cholesterolu,
    • podwyższenie poziomu dobrego cholesterolu,
    • obniżenie poziomu ciśnienia krwi;

Aronia

talerz_witamin_owoce_aroniaOwoce aronii zawdzięczają swe prozdrowotne właściwości przede wszystkim obecności w owocach bioflawonoidów i rutynie. To właśnie te dwa składniki zapewniają poprawną strukturę i pracę  naczyniom krwionośnym, co  jest niezwykle istotną informacją dla osób ze skłonnością do żylaków i miażdżycy.

Ponieważ aronia zawiera antocyjany (związki zwalczające wolne rodniki), chroni organizm przed nowotworami. Posiada też w składzie wiele ważnych witamin:. A, B1, B2, B6, C, E, PP, składników mineralnych, antyutleniaczy i mikroelementów, biopierwiastków, a także błonnik i pektyny (hamują działanie powodującego nowotwory białka Gal3). Dzięki temu usprawnia przemianę materii i poprawia gospodarkę tłuszczami. Jej owoce mają także działanie odżywcze i antytoksyczne, a obecność kwasu chlorogenowego, spowalniającego absorpcję glukozy, sprawia, że aronia polecana jest dla diabetyków.

Obecność antocyjanów (aronia, to jedno z bogatszych źródeł antocyjanów w przyrodzie, znacznie więcej niż owoce czarnego bzu lub czarnej i czerwonej porzeczki), opóźnia proces starzenia się, ponieważ unieszkodliwiają one wolne rodniki, które to z kolei uszkadzają struktury komórkowe organizmu. Antocyjany ułatwiają też przemianę materii, szczególnie gospodarkę tłuszczową organizmu, a także łagodzą dolegliwości w chorobach trzustki i wątroby. Obecne w owocach antocyjany zabezpieczają także przed wadami wzroku, będącymi wynikiem przepracowania oczu i narażenia ich na silne bodźce zewnętrzne, np.: bliskość monitora, niewłaściwe oświetlenie itp.

Owoce aronii i ich przetwory wspomagają także usuwanie z organizmu szkodliwych metali ciężkich, takie jak ołów, które gromadzą się w organizmie z powodu zanieczyszczonego środowiska. Ponadto uodparniają skórę na szkodliwe działanie słonecznych promieni UV.

Owoce aronii zawierają także garbniki, fenolokwasy, kwasy organiczne – głównie jabłkowy, flawonoidy, procyjanidyny i β- karoten, sole mineralne (molibdenu, miedzi, boru, jodu, kobaltu, wapnia), których zażywanie zalecane jest przy chorobach układu krążenia (miażdżyca, nadciśnienie), schorzeniach górnych dróg oddechowych i jako środek łagodzący przeziębienie oraz zwiększający odporność ogólną organizmu. Badania dowodzą również, że aronia wykazuje korzystne działanie na przebieg choroby popromiennej, a antyoksydanty zawarte w owocach aronii spełniają bardzo ważną rolę w profilaktyce chorób nowotworowych. Kolejna sprawa, to tzw. czynniki kancerogenne, występujące w naszym codziennym otoczeniu w sposób naturalny, a w szczególności: zanieczyszczenie środowiska, spaliny, papierosy itp. Jednym ze sposobów zapobiegania szkodliwemu działaniu tych czynników jest spożywanie produktów o właściwościach anty-mutagennych, których aktywność w postaci antocyjanin w owocach aronii jest udowodniona.

Noni

talerz_witamin_owoce_noniMorwa indyjska (Morinda citrifolia) zwana też noni na Hawajach, nono (na Tahiti), kura (na Fidżi) lub ak/al (w języku hindi). Jest to gatunek rośliny z rodziny marzanowatych.
Rodzimy obszar jej występowania to Chiny, Japonia, Tajwan, Półwysep Indyjski, Indochiny, Malezja, wyspy Andamany i Nikobary oraz Australia. Rozprzestrzeniła się na świecie jako przyprawa i środek leczniczy o działaniu działanie przeciwbólowym i przeciwzapalnym. Obecnie występuje także w Afryce, Ameryce Północnej (na Florydzie i w Meksyku), Ameryce Środkowej, północnej części Ameryki Południowej i licznych wyspach Oceanu Spokojnego. Największe skupisko Noni, z którego jest produkowany sok, znajduje się na Tahiti w Polinezji Francuskiej.
Noni dobrze się czuje zarówno w ciemnych, zalesionych obszarach, jak również na otwartych, skalistych przestrzeniach, czy nawet piaszczystych podłożach. Dojrzewa w około 18 miesięcy i wydaje 4-8 kilogramów owoców miesięcznie przez cały rok.

Lecznicze właściwości Noni znane były już od pradawnych czasów, dlatego też mawia się o tej roślinie „aspiryna starożytności”. Roślina przetwarzana jest w całości – liście, łodygi, korzenie, jednak szczególnie popularny jest sok z jej owoców, który wspomaga wiele procesów leczniczych. Owoc ten posiada na dzień dzisiejszy 100 składników opisanych przez lekarzy jako pomocne w różnych schorzeniach, m. in.:

  • damnakantol – stymuluje wytwarzanie limfocytów typu T („zabójców raka”), poprzez sygnały regulacyjne, jest w stanie skutecznie hamować aktywność nowotworową w pewnych typach ludzkich nowotworów, m. in. w raku płuc, okrężnicy, trzustki i różnych postaciach białaczek; damnakantol obecny w soku Noni „zachęca” komórki nowotworowe do „uwierzenia”, że są w rzeczywistości zdrowymi komórkami, tym samym zatrzymując lub przynajmniej zwalniając przyspieszone rozmnażanie się tych komórek,
    prokseronina – substancja ta jest kluczowym źródłem do powstawania w naszym organizmie kseroniny, która następnie skutecznie walczy w naszym organizmie z licznymi dolegliwościami i chorobami,
    kseronina – regeneruje i odbudowuje komórki, pomaga nieprawidłowo funkcjonującym komórkom w podjęciu normalnych funkcji, oraz wspiera zdrowe komórki w zarządzaniu ich prawidłowym zachowaniem,
  • tlenek azotu – pobudza produkcję i aktywność komórek odpornościowych, przez co ma korzystny wpływ na wzmocnienie naszego systemu immunologicznego,
  • limonen,
  • polisacharydy – stymulują układ odpornościowy,
  • kwasy tłuszczowe – zapewniają zdrowie sercu,
  • błonnik – oczyszcza jelita, reguluje przemianę materii,
  • fitonutraceutyki – odżywiają komórki,
  • glikozydy – opóźniają proces starzenia się organizmu,
  • selen – dostarcza tlen do serca,
  • terpen – odmładza komórki, przyspiesza usuwanie toksyn,
  • aminokwasy – to podstawowy budulec białek,
  • skopoletyna – uśmierza ból, odgrywa kluczową rolę w regulacji ciśnienia krwi, jeśli ciśnienie tętnicze krwi byłoby zbyt wysokie, pomoże je obniżyć, a jeśli jest zbyt niskie, może je podwyższyć,
  • serotonina – jest neuroprzekaźnikiem obecnym u wielu roślin i zwierząt, w ludzkim organizmie  odgrywa znaczącą rolę w takich funkcjach życiowych jak: sen, regulacja temperatury, głód, zachowanie seksualne oraz stany patologiczne, jak migrenowe bóle głowy, depresja czy choroba Alzheimera;

Noni ma korzystne działanie na cały organizm w szczególności:

  • obniża i reguluje ciśnienie krwi,
  • reguluje temperaturę ciała,
  • korzystnie wpływa na jakość snu i samopoczucie walcząc z nerwicami i depresjami,
  • wpływa na wzrost energii,
  • działa antyhistaminatycznie i antypobudzająco,
  • ma działanie przeciwbólowe,
  • ma działanie antybakteryjne,
  • reguluje funkcje trawienne organizmu,
  • hamuje rozwój komórek rakowych i guzów;

Granat

talerz_witamin_owoce_granatOwoc granatu zawiera dużo witaminy C, niacyny, potasu, błonnika, kwasy organiczne (przede wszystkim kwas cytrynowy), kompleksy cukrowo-polifenolowe, kwas elagowy, garbniki, flawonoidy, antocyjany oraz białko. Jest bogatym źródłem łatwo przyswajalnych polifenoli, które są potężnymi antyutleniaczami, jednak ich zawartość w soku z granatu przewyższa swoją ilością inne znane nam z przyrody źródła polifenoli. Spożywanie ich opóźnia procesy starzenia się i zwiększa odporność organizmu. Polifenole docierają w stanie niezmienionym do jelita gru­bego i tam chronią błonę śluzową przed rakiem. Regulują potencjał re­doksowy w jelicie grubym, który jest pod­stawą prawidłowego funkcjonowania zarówno błony śluzowej, jak i mikroflory. Zmniejszają też zagrożenie miażdżycą, pomagając utrzymać pod kontrolą cholesterol. Jakby tego było mało, granat jest kopalnią kwasów organicznych i żelaza. Owoc granatu jest cenną bronią w profilaktyce nowotworowej. Ekstrakt z owoców granatu jest też czynnikiem hamującym namnażanie się komórek raka piersi w badaniach in vitro.

  • granat przedłuża życie, zapobiega procesom starzenia i spowalnia postęp demencji wywołanej chorobą Alzheimera,
  • to zdrowy, naturalny napój miłosny, podnoszący doznania erotyczne, a także likwidujący zaburzenia erekcji,
  • sok z granatów zwalcza skutecznie choroby serca i układu krążenia, obniża ciśnienie krwi, poprawia przepływ krwi w mięśniu sercowym u pacjentów z chorobą wieńcową i redukuje złogi oraz zwapnienia w tętnicy szyjnej; ponadto sok z owoców granatu zmniejsza ciśnienie krwi, wpływa pozytywnie w chorobach układu krążenia o podłożu miażdżycowym,
  • łagodzi stany zapalne szczególnie w artretyzmie,
  • skutecznie działa przeciwko wolnym rodnikom i  powstawaniu nowotworów,
  • dowiedziono też ochronne działanie granatu na płód – picie soku z granatu przez kobietę ciężarną chroni płód przed uszkodzeniami mózgu,
  • granat wykazuje także właściwości wstrzymujące rozwój zmian nowotworowych prostaty, płuc, jelit, skóry i piersi,
  • sok pity systematycznie działa korzystnie przy astmie, problemach z trawieniem, wspomaga leczenie anginy, szkorbut,
  • świeże owoce zalecane są przy przeziębieniach, zwłaszcza ze stanami gorączkowymi,
  • spożywanie soku z owocu zwiększa czułość organizmu na działanie insuliny,
  • ekstrakty alkoholowe z granatu zwalczają bakterie odpowiedzialne za rozwój próchnicy, a także jest zabójczy dla 16 szczepów salmonelli, powodującej zakaźne zapalenie przewodu pokarmowego.

Granat ma także zastosowanie przy wyrobie kosmetyków:

  • chroni skórę przed szkodliwym działaniem wolnych rodników,
  • aktywuje procesy regeneracji skóry i przyspiesza gojenie podrażnień,
  • wygładza zmarszczki, nadaje elastyczności skórze,
  • działa delikatnie ściągająco i zmniejsza pory,
  • działa przeciwzapalnie, odkażająco i bakteriostatycznie,
  • wspomaga gojenie trądzikowych stanów zapalnych,
  • poprawia ukrwienie i koloryt skóry.

Graviola

talerz_witamin_owoce_graviolaZnana również jako flaszowiec miękkociernisty, guanábana. Graviola (Annona muricata), to gatunek małego drzewa pochodzącego z Ameryki Środkowej i Antyli, uprawianego głównie w Ameryce Środkowej. Dorasta do 10 m wysokości, kwitnie przez cały rok, a jadalne owoce dojrzewają w każdym miesiącu. Liście długie, do 20 cm, ciemnozielone, od góry błyszczące, od dołu matowe. Kwiaty małe, do 5 cm, pojedyncze lub zebrane po kilka w kolorze zielonożółtym, mięsiste. Owoce duże i ciężkie, przy długości do 35 cm, waga dochodzi do 6 kg. Kształt nerkowaty, pokryte zieloną skórką podzieloną na niewielkie pola, na których znajduje się pojedynczy kolec. Miąższ jest śnieżnobiały, niejednolity, zawiera ciągnące się pasma delikatnej tkanki, z licznymi czarnymi nasionami długości do 2 cm. Smak bardzo oryginalny, słodkawo-kwaśny, przypominający krem poziomkowo-ananasowy, niektóre odmiany przypominają w smaku truskawki, cytrusy, banany, kokosy.

W tradycyjnej medycynie południowoamerykańskiej znana jest jako cudowny środek leczniczy, wszystkie części tej rośliny – kora, nasiona, liście, korzenie, żywica i owoce mają uzdrowicielskie działanie. Jest naturalnym środkiem przeciwgrzybiczym, skutecznym na pasożyty, kora ma właściwości antybakteryjne i przeciwwrzodowe, owoce wzmagają wydzielanie mleka u karmiących kobiet, nasiona mają działanie antypasożytnicze, natomiast liście przeciwpadaczkowe, przeciwcukrzycowe, rozkurczowe, uspokajające. Graviola łagodzi również stany zapalne i podnosi odporność organizmu. Stosuje się również przy takich dolegliwościach jak nadciśnienie, reumatyzm, schorzenia wątroby, astma, bóle artretyczne, problemy ze stawami, choroby skórne, biegunka i gorączka. Stosuje się ją w leczeniu depresji, stresów, zaburzeń nerwowych.

Graviola posiada duże wartości odżywcze, jest bogata w cholinę, witaminę C, wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, sód, cynk, witaminę B6, kwas pantotenowy (B5), niacynę (B3), ryboflawinę (B2), tiaminę (B1). Jest owocem silnie energetycznym, bardzo skutecznym w oczyszczaniu ciała i leczeniu raka (badania pokazują, że wyciąg z drzewa zabija komórki nowotworowe w 12 rodzajach raka, w tym: mięsaka i gruczolakoraka płuc, mięsaka trzustki, raka wątroby, raka piersi i sutka, chłoniaka, gruczolakoraka prostaty, gruczolakoraka jelit, raka okrężnicy).

Badania nad właściwościami Gravioli rozpoczęły się już w latach 40-stych ubiegłego wieku, w głównej mierze pod egidą Narodowego Instytutu Raka i Narodowego Instytutu Zdrowia w Stanach Zjednoczonych. W wyniku badań, co najmniej dwadzieścia niezależnych instytutów i laboratoriów potwierdziło, iż związki chemiczne Gravioli, nawet przy małych dawkach, skutecznie niszczą komórki nowotworowe, nie oddziałując przy tym negatywnie na zdrowe komórki.
Okazało się również, że jedna z pięciu substancji wyekstrahowanych z nasion owoców Graviola (tzw. „związek 1”) jest „wybiórczo cytotoksyczny dla komórek gruczolakoraka jelita grubego (HT-29), i jest 10 000 razy silniejszy niż adriamycin”. Adriamycin, to nazwa handlowa dla środka chemioterapeutycznego – doxorubucinu, znany pod pseudonimem „Red Devil” ze względu na mocny czerwony kolor i straszne skutki uboczne, jakie obejmują zagrożenia dla życia oraz śmiertelne uszkodzenie układu sercowo-naczyniowego. Ten brak „selektywnej cytotoksyczności” – zdolności eliminowania tylko komórek nowotworowych, nie zaś zdrowych sprawia, że Adriamycin jest tak niebezpieczny. Mimo to był medykamentem stosowanym w pierwszej kolejności w leczeniu wielu nowotworów przez prawie pół wieku.

Zdolność Gravioli do niszczenia komórek nowotworowych tkwi w acetogeninach annonaceowych, składnikach chemicznych występujących w roślinach z grupy Annonaceae (do których Graviola należy). Acetogeniny są zdolne, nawet w niewielkich dawkach, do unieszkodliwienia komórek rakowych i wstrzymania ich rozwoju. Dzieje się tak, ponieważ inhibitują one procesy enzymatyczne zachodzące w błonach tylko i wyłącznie komórek rakowych. Z tego powodu nie niszczą one przy tym zdrowych komórek ciała tak, jak ma to miejsce w przypadku chemioterapii. Co więcej, acetogeniny są skuteczne w eliminowaniu guzów odpornych na różnego rodzaju terapie i leki. W wyniku odbytej chemioterapii komórki rakowe mogą bowiem uodpornić się nie tylko na wchodzące w jej skład leki, ale też na te, które nie są z nimi spokrewnione pod względem chemicznego składu (zjawisko to nazywa się MDR). Badania wykazały również, że aż 14 acetogenin ma niszczycielskie działanie względem komórek nowotworowych, a 13 z nich jest bardziej efektywne w walce z rakiem piersi z MDR niż trzy spośród popularnych leków używanych w chemioterapii.

Graviola podawana podczas chemioterapii chroni i wzmacnia układ immunologiczny (zamiast go niszczyć, co jest skutkiem ubocznym w wielu terapiach antynowotworowych), neutralizuje nudności, hamuje utratę masy ciała i włosów.

Miód Lawendowy

talerz_witamin_miody_lawendowyMiód lawendowy pochodzi z nektaru zbieranego przez pszczoły z drobnych niebieskofioletowych kwiatów lawendy wąskolistnej – Lavandula angustifolia Mill, zwanej również lawendą prawdziwą, lawendą lekarską lub lawendą wonną z rodziny wargowych. Roślina ta naturalnie występuje w europejskim rejonie Morza Śródziemnego. W Polsce uprawiana, uważana jest za bardzo dobrą roślinę miododajną. Kwitnie obficie w lipcu, dostarczając nektaru z wydajnością miodową od 200 do 300 kg z hektara. W uprawie rzadko spotykana jest jako czysty gatunek, stąd źródłem nektaru dla pszczół są również kwiaty towarzyszącej jej lawendy szerokolistnej.
BARWA
Ma zabarwienie jasnokremowe, jasnożółte lub złociste i normalną konsystencję.
SMAK i AROMAT
Posiada delikatny aromat kwiatów lawendy, łagodnie aromatyczny. Jego intensywny smak pozostaje w ustach na długo. Miód lawendowy należy do miodów o najwyższej jakości.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Pod względem składu chemicznego na pierwszym miejscu obok cukrów prostych, witamin i biopierwiastków należy wymienić olejek eteryczny oraz flawonoidy. W miodzie lawendowym znajdujemy także takie związki jak: luteolina, kemferol, apigenina i izoramnetyna.
Znajduje zastosowanie jako dodatek do napojów, ciast, deserów owocowych i lodów.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Miód lawendowy ze względu na dużą zawartość olejku eterycznego odznacza się działaniem antyseptycznym, spazmolitycznym, uspokajającym, przeciwmiażdżycowym, hipotensyjnym, kardioenergetycznym. Dlatego wskazany jest wspomagająco w leczeniu grypy, przeziębienia, chorób układu oddechowego, jak zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc. Dobre efekty w wyniku kuracji miodem lawendowym uzyskuje się w schorzeniach serca i układu sercowo-naczyniowego, w tym miażdżycy naczyń wieńcowych, nerwicy serca i nadciśnieniu. Jest on nie tylko dobrym źródłem energii dla mięśnia sercowego, ale również zwiększa jego siłę skurczu, rozszerza naczynia krwionośne i polepsza przepływ krwi przez naczynia wieńcowe i obwodowe. Pomocny jest ponadto w przypadku bezsenności, bólu głowy. Działanie łagodnie uspokajające i spazmolityczne miodu lawendowego wykorzystywane jest również w zaburzeniach trawienia oraz schorzeniach żołądka, jelit i wątroby na tle skórczowym. Ze względu na zawartość olejku eterycznego wspomaga leczenie chorób nerek i dróg moczowych, jak również chorób pasożytniczych. Cenne jest także łagodne działanie miejscowe tej odmiany miodu po nałożeniu na miejsce użądlenia przez owady, co wyraża się szybkim ustąpieniem pieczenia i obrzęku, oraz przyspieszeniem gojenia rany.

Miód Rzepakowy

talerz_witamin_miody_wrzosowyTo jeden z najpopularniejszych miodów w naszym kraju. Bardzo szybko krystalizuje (niejednokrotnie jeszcze w samych plastrach, tuż po wyjęciu z ula), dlatego aby cieszyć się jego płynną postacią, należy go spożywać tuż po terminie zbioru, który przypada na przełom kwietnia i maja.
BARWA
W  stanie płynnym (patoka) jest prawie bezbarwny lub słomkowy. Krupiec (miód  skrystalizowany) przyjmuje barwę białą lub kremowo-piaskową.
SMAK i AROMAT
Smak i zapach miodu jest miodu jest łagodny, lekko mdły, czasem gorzkawy, jednak jest na tyle charakterystyczny, że wyczuwalny jest w miodach pitnych jeszcze po 2 latach.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
W składzie tego miodu występują: olejki eteryczne, garbniki, związki goryczowe, flawonoidy, witaminy z grupy B, K i C, kwas nikotynowy, cholina, kumaryna, saponiny, śladowe ilości alkaloidów oraz żelazo, będące składnikiem hemoglobiny i transporterem tlenu w organizmie. Miód rzepakowy należy do „rodziny” miodów bogatych w bor – pierwiastek niezbędny do budowy tkanki kostnej oraz prawidłowego funkcjonowania tarczycy i śledziony.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Z uwagi na wysoką zawartość glukozy – łatwo przyswajalnej przez organizm, stanowi wartościową odżywkę regeneracyjną w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego. Miód rzepakowy zaleca się zwłaszcza w geriatrii jako napój na bazie 1 łyżki stołowej miodu, rozpuszczonej w szklance wody. Duża zawartość cukrów prostych, czyni go nieodzownym „wspomaganiem” w chorobach serca, naczyń wieńcowych i układu krążenia. Glukoza wzmacnia siłę skurczu mięśnia sercowego, rozszerza naczynia wieńcowe, przyczyniając się do lepszego zaopatrzenia serca w tlen i składniki odżywcze, obniża ciśnienie, usuwa wodę z tkanek i przyczynia się do zmniejszenia obrzęków. Podobną rolę spełnia fruktoza. Wg naukowców, cukier ten szybciej ulega przemianom metabolicznym, dostarczając w krótszym czasie energii do pracy mięśnia sercowego, a potas i magnez, przyczyniają się do zahamowania procesu miażdżycowego. Stosowany jest także w chorobach wątroby oraz przy stanach zapalnych górnych dróg oddechowych. Stosowany zewnętrznie, w przypadku oparzeń, zapobiega tworzeniu się pęcherzy i związanych z nimi infekcjami. Przyspiesza proces ziarninowania a w następstwie gojenia ran.

Miód Lipowy

talerz_witamin_miody_wrzosowyLipa, nazywana przez pszczelarzy królową pożytków miododajnych, kwitnie na przełomie czerwca i lipca, dostarczając wtedy cennego pożytku pszczołom, dzięki czemu miód jest tak czysty i posiada najprzyjemniejszy aromat. Pozyskiwany miód uważany jest za jeden z najlepszych odmianowych miodów nektarowych. Jednak uzyskanie czystego miodu w naturalnych warunkach jest dość trudne, a wszystko to za sprawą faktu, że lipa jest drzewem stosunkowo rzadko spotykanym w naszym kraju i bardzo trudno jest odnaleźć większe skupiska drzew, szczególnie rosnących w sprzyjających warunkach, czyli z dala od spalin samochodów.
Barwa i intensywność smaku jest uzależniona od rejonu, z jakiego pochodzi.
BARWA
Miód lipowy w stanie płynnym ma barwę od zielonkawo-żółtej do jasno-bursztynowej –  pozyskiwany później ma barwę brązową. Po skrystalizowaniu zmienia zabarwienie na biało-żółte do złocistożółtego. Pod względem konsystencji i barwy miód lipowy w stanie płynnym przypomina olej rycynowy. W wyniku krystalizacji przyjmuje postać drobnoziarnistą, niekiedy krupowatą.
SMAK i AROMAT
Miód lipowy charakteryzuje się zapachem przypominającym zapach kwiatu lipy oraz smakiem lekko ostrym, często gorzkawym. Właśnie ten smak lekko szczypiący w język jest znakiem rozpoznawczym tego gatunku miodu.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
W skład miodu lipowego wchodzą związki występujące w kwiatach lipy: olejek eteryczny, flawonoidy, glikozyd, garbniki, związki goryczowe, saponiny. Odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną. Substancje zawarte w kwiatach lipy mają działanie wykrztuśne i napotne, co jest pożądane w przypadku infekcji gardła i chorobach przeziębieniowych. Dzięki dużej zawartości olejków eterycznych niszczy drobnoustroje występujące na błonach śluzowych dróg oddechowych, zwłaszcza nosa i gardła. Zanotowano szczególnie silne działanie na bakterie gronkowca, paciorkowca, coli oraz grzyby drożdżoidalne chorobotwórcze dla człowieka. Do dziś dnia stosowany jako naturalny środek leczenia oraz łagodzenia objawów grypy i przeziębienia. Warto pamiętać, że lecznicze właściwości miodu, podobnie jak i witamina C z cytryny, mogą ulec zniszczeniu jeśli dodamy go do bardzo gorącej wody czy herbaty. Należy pamiętać aby nie dodawać go do wrzątku, ale po dłuższej chwili, kiedy temperatura płynu nieco się zmniejszy.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Miód lipowy polecany jest w chorobach serca i układu krążenia. Działa łagodnie moczopędnie, likwidując obrzęki oraz nieznacznie obniża ciśnienie tętnicze krwi. Zawarte w nim olejki eteryczne wywierają łagodne działanie rozkurczające i uspokajające, co jest szczególnie cenne u osób z chorobami serca i naczyń. Dużą skuteczność miodu lipowego zanotowano w schorzeniach układu nerwowego, między innymi w nerwicach, nadmiernym podnieceniu nerwowym, stresie i bezsenności. Miód lipowy z uwagi na dużą zawartość fruktozy jest również cennym środkiem dla chorych na cukrzycę niezależną od insuliny (cukrzyca typu II).