Miód gryczany należy do miodów najpóźniejszych, zbierany jest dopiero pod koniec lipca.
BARWA
W swojej pierwotnej postaci – płynnej patoki, ma kolor ciemno-brązowy, ciemno-herbaciany do brunatnego. Po skrystalizowaniu ma barwę jaśniejszą od patoki i konsystencję krupkowatą.
SMAK i AROMAT
Posiada bardzo silny aromat kwiatów gryki, a smak ostry, lekko piekący. Dzięki temu nadaje się on do wypieków wonnych ciast, pierników, mazurków.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Ze względu na dużą zawartość substancji o właściwościach odżywczych i leczniczych, tj.: substancje lotne, pochodne olejków eterycznych, sole mineralne, inhibiny, rutyny, enzymy – miód ten zakwalifikowany jest obok miodu spadziowego do najbardziej wartościowych. Miód spadziowo-gryczany o zawartości 50% nektaru z gryki i 50% spadzi stawiany jest na pierwszym miejscu wśród miodów przeznaczonych od celów leczniczych i odżywczych. Ziele, kwiat i nektar gryki zawierają rutynę – unikalną substancję występującą również w miodzie gryczanym, która oczyszcza i uszczelnia włoskowate naczynia krwionośne czyniąc je bardziej elastycznymi i wytrzymałymi, w wyniku czego zmniejszane jest ryzyko zmian miażdżycowych. Rutyna zabezpiecza naczynia przed pękaniem, nie dopuszczając do wybroczyn i wylewów. Rutyna ma również wpływ na przyśpieszenie gojenia się ran zewnętrznych i wewnętrznych. Powoduje także lepszą przyswajalność niektórych witamin i aminokwasów. Z uwagi na wyższą niż w innych miodach zawartość choliny zabezpiecza organizm przed jej niedoborem, powodującym uszkodzenie wątroby lub nerek. Miód gryczany, ze względu na znaczną ilość fruktozy, poleca się – podobnie jak miód akacjowy, osobom chorym na cukrzycę insulinoniezależną. Niektórzy naukowcy wskazują także na korzystny wpływ miodu gryczanego przy chorobach wzroku, słuchu, a także przy kłopotach z pamięcią, a także wskazują na przydatność miodu gryczanego w procesach odnowy tkanki kostnej po złamaniach oraz jako środka wspomagającego w terapii przeciwnowotworowej. W porównaniu z innymi miodami kwiatowymi, miód gryczany ma wyższą zawartość substancji odpornościowych (inhibiny) oraz pierwiastków, tj.: żelazo, magnez, fosfor, potas, mangan, bór, sód, miedź, cynk, wanad, krzem, jod, nikiel, kobalt, co jest charakterystyczne dla ciemnych miodów. W próbkach polskiego miodu gryczanego stwierdza się także dużą ilość witaminy C oraz witamin Bi, 62 i PP.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Istotna cecha, to prawie 100% przyswajalność pierwiastków z miodu, która powoduje, że odgrywają one istotną rolę jeśli miód ten spożywa się często i regularnie. Ze względu na dużą ilość mikroelementów i substancji odpornościowych oraz łatwo przyswajalnej glukozy sprawia, iż miód ten ma najwyższą przydatność w leczeniu anemii u dzieci i dorosłych, a także w wzmocnieniu układu immunologicznego i ogólnej poprawy metabolizmu człowieka niezależnie od wieku. Miód ten jest wyjątkowo przydatny w leczeniu serca i naczyń krwionośnych. Znane są przypadki wyleczenia tą metodą nawet wrodzonych wad serca i naczyń krwionośnych. Podstawowym elementem warunkującym ten efekt są cukry proste, które bardzo łatwo i szybko są wchłaniane do krwiobiegu i w krótkim czasie odżywiają mięsień sercowy. Mają one tę przewagę nad sacharozą, że wchłaniane są bezpośrednio do krwi z pominięciem wątroby, podczas gdy sacharoza musi najpierw w organizmie ulec rozkładowi enzymatycznemu do glukozy i fruktozy. Każdy miód jak wiadomo przyspiesza i wzmacnia działanie leków, zmniejsza ich szkodliwe działanie uboczne, zmniejsza szkodliwość używek, np.: kawy, herbaty, alkoholu, nikotyny, odtruwa, usuwa ołów i pierwiastki promieniotwórcze z surowicy krwi, tkanki miękkiej i kości człowieka, przyspiesza trawienie, wzmacnia cały organizm, skutecznie odżywia mózg, dodaje sił witalnych, działa antynowotworowo i bakteriostatycznie, jednak miód gryczany czyni to najlepiej. Wiele osób uważa nawet, że miód gryczany posiada także właściwości odmładzające.
Miód Spadziowy
Miód spadziowy powstaje z wydaliny mszyc i czerwców, albowiem owady te po pobraniu soku roślinnego przyswajają białko i inne substancje, natomiast cukry wydalają nie strawione. Ten słodki „kał owadzi” zwabia pszczoły, które dodatkowo go zagęszczają i składają w komórkach jako miód spadziowy. Miód spadziowy pszczoły zbierają w najczystszych lasach, dzięki temu można w nich poczuć zapach żywicy i igliwia.
W Polsce występują dwa gatunki miodów spadziowych; jest to tzw. spadź liściasta, pochodząca najczęściej z drzew lipy oraz spadź iglasta, zazwyczaj jodłowa i świerkowa. Należy pamiętać, iż spadź nie występuje corocznie, w niektórych regionach Polski występuje raz na kilka lat i to właśnie dlatego miód spadziowy jest jednym z droższych miodów w Polsce.
BARWA
W zabarwieniu jest najczęściej ciemny z odcieniem zielonkawym (w przypadku spadzi iglastej) lub ciemno żółtawym (w przypadku spadzi liściastej). Świeża spadź ma barwę jasną, potem ciemnieje pod wpływem światła i tlenu.
SMAK i AROMAT
Miody spadziowe z drzew liściastych posiadają łagodny i delikatny aromat oraz specyficzny smak, który nie każdemu odpowiada. Spadź z drzew iglastych jest łagodna, słodka, lekko żywiczna.
Miód spadziowy z drzew liściastych
Pod względem wartości odżywczych przewyższa miody nektarowe zawartością związków mineralnych. Wykazuje działanie moczopędne i żółciopędne oraz przeciwzapalne i dezynfekujące. Szczególnie polecany przy dolegliwościach dróg oddechowych. Stosowany w leczeniu układu moczowego, dróg żółciowych, wątroby, jelit oraz stawów. Pomaga w regulacji przemiany materii, przy leczeniu chorób przewodu pokarmowego, reguluje pracę serca, rozszerza naczynia wieńcowe, obniża ciśnienie, polepsza krążenie, miażdżycy oraz nerek. Stosuje się go również w chorobach reumatycznych i schorzeniach skóry, przyśpiesza gojenie ran, oparzeń i odmrożeń. Zmniejsza napięcie nerwowe, ogólne samopoczucie, działa uspokajająco. Obniża szkodliwe działanie używek jak: kawa, herbata, tytoń, alkohol.
Miód spadziowy z drzew iglastych
Miód spadziowy z drzew iglastych to król wśród polskich miodów. Jego smak łagodny i wonny przypomina zapach lasu jodłowego. Pozyskiwany jest przez pszczoły ze spadzi roślin iglastych takich jak: jodła świerk, sosna i modrzew. W składzie miodu spadziowego znajdują się zazwyczaj niewielkie ilości miodu nektarowego. W Polsce przeważają miody ze spadzi jodłowej i świerkowej.
BARWA
Spadź iglasta ma barwę ciemną, w tonacjach zgniło-zielonych, bagnistych, poprzez brązowe, do prawie czarnych. Charakteryzuje się dużą lepkością i większą gęstością w związku z czym miody spadziowe są cięższe od miodów nektarowych.
SMAK i AROMAT
W smaku są dość łagodne, mało słodkie, czasem mogą być gorzkawe lub kwaśne. Miody letnie często zawierają domieszkę miodu gryczanego nadającego mu specyficzny smak i zapach.
W porównaniu z miodem nektarowym odznaczają się z reguły wyższą zawartością związków azotowych, mineralnych, dekstryn, enzymów, kwasów organicznych i substancji antybiotycznych oraz wyższą aktywnością antybiotyczną, co dotyczy zwłaszcza spadzi jodłowej i świerkowej.
SKŁAD I ZASTOSOWANIE
Ze względu na wysoką zawartość biopierwiastków makro i mikrośladowych miód ten zalecany jest jako odżywka w okresie rekonwalescencji, u osób z hiperwitaminozą, anemią oraz pracujących w warunkach szkodliwych dla zdrowia.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Stosowany jest w leczeniu dróg oddechowych i stanach zapalnych organizmu, wykazuje działanie przeciwzapalne, aseptyczne, wykrztuśne, łagodzące kaszel. Polecany osobom cierpiącym na schorzenia reumatyczne, układu krążenia, choroby serca i naczyń krwionośnych oraz nerwicach. Wskazany jest przy chorobach przemiany materii, przewodu pokarmowego, chorobach serca, naczyń krwionośnych, miażdżycy, schorzeniach nerek i skóry oraz chorobach reumatycznych. Miód spadziowy używany jest również na schorzenia stawów i układu nerwowego. Posiada także działanie odtruwające i dlatego polecany jest osobom pracującym w warunkach szkodliwych, przy produkcji toksycznych substancji czy osobom po kuracjach silnymi lekami, np. lekami sterydowymi, przeciwnowotworowymi. Bogaty w żelazo, posiada najwięcej naturalnych antybiotyków.