Jerzyna obficie występuje w zagajnikach, na poboczach dróg i szos, na obrzeżach upraw i na nieużytkach. Często porasta tereny ruderalne. Rośliny tego typu produkują ogromne ilości nektaru, który określa jego właściwości organoleptyczne.
BARWA
Miody te charakteryzuje ciemne zabarwienie (podobne do spadzi iglastej, choć nie tak intensywne), zmieniające się w ciemno bursztynowe w czasie krystalizacji.
SMAK i AROMAT
Posiadają wyraźny, słodki smak, z silnym posmakiem i aromatem leśnych owoców oraz wyczuwalnej kwas kwaskowatości charakterystycznej dla jeżyny i maliny leśnej.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Jeżyny są bogate w antocyjany, czerwone, niebieskie i fioletowe barwniki roślinne. Zmniejszają one kruchość naczyń krwionośnych, poprawiając ukrwienie oczu i polepszając jakość widzenia. Owoce jeżyny zawierają antocyjany i garbniki, które posiadają działanie bakteriobójcze i własności antybiotyczne. Jeżyna reguluje przemianę materii, działa wykrztuśnie oraz moczopędnie. Sok z owoców jeżyn działa przeciwgorączkowo. Herbatki z owoców i liści mają działanie wzmacniające organizm, działają uspokajająco. Jeżyny zawierają między innymi cukry, kwasy organiczne, prowitaminę A, witaminy z grupy B, B9, witaminę C, pektyny, garbniki, flawonoidy, kwas cytrynowy, barwniki antocyjanowe, związki mineralne potasu, wapnia i magnezu. Dzięki pestkom mają sporo błonnika i podobnie jak maliny, są dobrym źródłem miedzi i żelaza. Jeżyny ze wszystkich owoców zawierają najwięcej witaminy E, zwanej witaminą młodości.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Wyciąg z jeżyn zalecany jest w przeziębieniach jako środek wykrztuśny, oraz stanach gorączkowych. Owoce jeżyn są stosowane w diecie dla dzieci, mają właściwości regulujące trawienie, wzmacniające i uspokajające. Jeżyny posiadają właściwości lecznicze ściągające, przeciwbiegunkowe, przeciwbakteryjne, przeciwzapalne, moczopędne, poprawiające przemianę materii. Owoce jeżyn poleca się w leczeniu anemii, w celu regulacji pracy przewodu pokarmowego, w okresie rekonwalescencji po ciężkich chorobach. Owoce pozytywnie wpływają na pracę przewodu pokarmowego, ze względu na właściwości uspokajające, wskazane są też w zaburzeniach nerwowych. Odwar z liści działa napotnie, stosowany jest w przeziębieniu i anginie. Przynosi ulgę w przypadku nieżytów górnych dróg oddechowych. Ten sam odwar leczy również krwawą biegunkę. Sok z jeżyn działa również napotnie i wykrztuśnie. Zalecany jest więc przede wszystkim w przeziębieniach oraz stanach gorączkowych. Warto sięgnąć po niego także w celu zwalczenia biegunki lub mdłości, złagodzenia bólu występującego przy zapaleniu jelita oraz w potrzebie obniżenia poziomu kwasów żołądkowych. Sok z jeżyn pomoże także w pokonaniu zgagi. Łagodnie regulują przemianę materii i ułatwiają usuwanie z moczem toksycznych metabolitów. Można ją stosować w zaburzeniach przemiany materii, złym trawieniu, w schorzeniach nerek i pęcherza moczowego. Zewnętrznie stosuje się w postaci okładów na rany i owrzodzenia oraz do płukania jamy ustnej i gardła. Również do kąpieli w świądzie skóry, wyprysku i trądziku.
Aloes
Aloes zawiera wiele cennych aktywnych substancji, które korzystnie oddziałują na organizm. Preparaty z aloesu wykorzystuje się jako składniki leków biostymulujących, podnoszących odporność organizmu, zwłaszcza w przewlekłych stanach zapalnych dróg oddechowych, w obniżonej odporności spowodowanej długotrwałą chorobą. Skuteczne są także w leczeniu chorób alergicznych.
Sok z aloesu poleca się osobom cierpiącym na:
- osłabienie, brak odporności, niedobór witamin i minerałów – dostarcza łatwo przyswajalne witaminy i minerały, wzmacnia układ odpornościowy pobudzając produkcję limfocytów i zwiększając fagocytozę, dodaje sił,
- choroby układu trawiennego, zaparcia, biegunki, zapalenia jamy ustnej, jelit, wrzody żołądka , polepsza trawienie, oczyszcza jelita,
- infekcje skóry, grzybice, drożdżyce, egzemy, czyraki, trudno gojące się rany, oparzenia, odmrożenia, niszczy bakterie i chorobotwórcze grzyby, pobudza przyrost komórkowy, zmniejsza ból i obrzęki, hamuje krwawienie i znacznie przyspiesza proces gojenia,
- przyjmowany wewnętrznie, oczyszcza krew i cały organizm z zatruwających go grzybów i drożdży,
- poprawia ukrwienie skóry, wzmacnia naczynia krwionośne i zapobiega ich pękaniu,
- łagodzi stany zapalne i obrzęk śluzówki, hamuje biegunki, znakomicie nawilża skórę, zapobiega groźnym infekcjom i leczy już istniejące, łagodzi uczucie świądu i usuwa stany zapalne,
- obniża poziom cukru we krwi,
- rozszerza i oczyszcza naczynia krwionośne,
Badania wykazały, że w miąższu liścia aloesu znajduje się całe mnóstwo bioaktywnych składników. Mają one różne właściwości zdrowotne. Wyróżniamy wśród nich:
- Lignina – ta celulozowa substancja, posiadająca właściwość penetrowania w głąb ludzkiej skóry,
- Saponiny – ich cechą charakterystyczną jest pienienie się po zmieszaniu z wodą, posiada właściwości antyseptyczne,
- Antrachinony – są to naturalne substancje o działaniu przeczyszczającym i przeciwbólowym. Mają imponujące właściwości antybakteryjne, grzybobójcze i wirusobójcze,
- Substancje mineralne: wapń, mangan, sód, miedź, magnez, potas, cynk, chrom, żelazo, witaminy A, C i E, witamina B i cholina, witamina B12, kwas foliowy, aminokwasy, enzymy, cukry, sterole – sterole są substancjami o działaniu przeciwzapalnym. Te z nich, które zawarte są w aloesie, mają właściwości antyseptyczne i przeciwbólowe. Wykazują również działanie przeciwbólowe podobne do aspiryny;
Propolis
Propolis czyli kit pszczeli jest balsamiczno-żywiczną substancją zbieraną przez pszczoły robotnice z pączków i młodych pędów topoli, brzozy, świerku, kasztanowca i innych drzew liściastych i iglastych oraz roślin. Barwa jest zróżnicowana w zależności od surowca z którego propolis powstaje, od żółto-zielonej do ciemnobrązowej, prawie czarnej. Kit służy pszczołom głównie jako materiał uszczelniający i dezynfekujący. Powlekają nim wgłębienia, uszkodzenia i szpary w ścianach ula, regulują szerokość „wylotka” na zimę. Pokrywają też nim („mumifikują“ – w celu zapobieżenia ich rozkładowi) ciała martwych szkodników, które wtargnęły do ula (ryjówki, myszy), a których, ze względu na rozmiary, nie są w stanie usunąć na zewnątrz.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
W jego skład wchodzi cały szereg substancji biologicznie czynnych, wykazujących bardzo silne działanie bakteriobójcze, bakteriostatyczne i przeciwbólowe, m. in.: proteiny, węglowodany, sód, potas, wapń, magnez, mangan, żelazo, miedź, fosfor, chlor, stront, lit, bar. Wykazuje dużą aktywność w stosunku do niektórych grzybów i pierwotniaków.
WŁAŚCIWOŚCI i ZASTOSOWANIE
Przyśpiesza procesy gojenia i regeneracji tkanek oraz metabolizm komórkowy, jest skuteczny w przypadku oparzeń, działa ogólnie odtruwająco. Regeneruje tkankę kostną, chrzęstną, nabłonek skóry, zapobiega powstawaniu blizn. Ma szczególne zastosowanie w leczeniu odleżyn, owrzodzeń i trudno gojących się ran oraz wrzodów żołądka. Z powodzeniem stosowany jest przy chronicznych nieżytach gardła, anginach, przy przeziębieniu, paradontozie i chorobach układu oddechowego. Stosowany wraz z antybiotykami podnosi skuteczność ich działania. Poprawia wzrok, łagodzi stany nerwowe i wpływa dobroczynnie na psychikę człowieka, poprawia pamięć, sprawność fizyczną i umysłową, zawarty w kicie aminokwas siarkowy – cytyna – wzmacnia porost włosów.
Miód Lawendowy
Miód lawendowy pochodzi z nektaru zbieranego przez pszczoły z drobnych niebieskofioletowych kwiatów lawendy wąskolistnej – Lavandula angustifolia Mill, zwanej również lawendą prawdziwą, lawendą lekarską lub lawendą wonną z rodziny wargowych. Roślina ta naturalnie występuje w europejskim rejonie Morza Śródziemnego. W Polsce uprawiana, uważana jest za bardzo dobrą roślinę miododajną. Kwitnie obficie w lipcu, dostarczając nektaru z wydajnością miodową od 200 do 300 kg z hektara. W uprawie rzadko spotykana jest jako czysty gatunek, stąd źródłem nektaru dla pszczół są również kwiaty towarzyszącej jej lawendy szerokolistnej.
BARWA
Ma zabarwienie jasnokremowe, jasnożółte lub złociste i normalną konsystencję.
SMAK i AROMAT
Posiada delikatny aromat kwiatów lawendy, łagodnie aromatyczny. Jego intensywny smak pozostaje w ustach na długo. Miód lawendowy należy do miodów o najwyższej jakości.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Pod względem składu chemicznego na pierwszym miejscu obok cukrów prostych, witamin i biopierwiastków należy wymienić olejek eteryczny oraz flawonoidy. W miodzie lawendowym znajdujemy także takie związki jak: luteolina, kemferol, apigenina i izoramnetyna.
Znajduje zastosowanie jako dodatek do napojów, ciast, deserów owocowych i lodów.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Miód lawendowy ze względu na dużą zawartość olejku eterycznego odznacza się działaniem antyseptycznym, spazmolitycznym, uspokajającym, przeciwmiażdżycowym, hipotensyjnym, kardioenergetycznym. Dlatego wskazany jest wspomagająco w leczeniu grypy, przeziębienia, chorób układu oddechowego, jak zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc. Dobre efekty w wyniku kuracji miodem lawendowym uzyskuje się w schorzeniach serca i układu sercowo-naczyniowego, w tym miażdżycy naczyń wieńcowych, nerwicy serca i nadciśnieniu. Jest on nie tylko dobrym źródłem energii dla mięśnia sercowego, ale również zwiększa jego siłę skurczu, rozszerza naczynia krwionośne i polepsza przepływ krwi przez naczynia wieńcowe i obwodowe. Pomocny jest ponadto w przypadku bezsenności, bólu głowy. Działanie łagodnie uspokajające i spazmolityczne miodu lawendowego wykorzystywane jest również w zaburzeniach trawienia oraz schorzeniach żołądka, jelit i wątroby na tle skórczowym. Ze względu na zawartość olejku eterycznego wspomaga leczenie chorób nerek i dróg moczowych, jak również chorób pasożytniczych. Cenne jest także łagodne działanie miejscowe tej odmiany miodu po nałożeniu na miejsce użądlenia przez owady, co wyraża się szybkim ustąpieniem pieczenia i obrzęku, oraz przyspieszeniem gojenia rany.
Miód Mniszkowy
Zakwalifikowany przez znawców i smakoszy do bardzo szlachetnych, ale to niełatwy do pozyskania miód ponieważ pszczoły bardzo często wykorzystują go jako pożytek rozwojowy. Poszukiwany z uwagi na walory smakowe i nie tylko. Powstaje z nektaru kwiatów mniszka pospolitego, popularnie zwanego dmuchawcem lub mleczem. Masowo kwitnie w maju, dlatego też bywa nazywany „miodem majowym”, ale dobrze „nektaruje” tylko w czasie niemal upalnych dni. Co ciekawe, położenie terenu, na którym kwitnie mniszek wpływa w sposób niebagatelny na jego kolor, smak, walory zapachowe i konsystencję. W niektórych zakątkach naszego kraju uchodzi za najsłodszy z polskich miodów. Krystalizuje szybko, przybierając drobnokrystaliczną konsystencję. Przed skrystalizowaniem jest bardzo gęsty, ciągliwy. W celu przywrócenia pierwotnej konsystencji należy słoik poddać „kąpieli wodnej” w temp. do 40 stopni, co z resztą można powtórzyć przy wszystkich skrystalizowanych gatunkach miodów. Chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
BARWA
Miód z mniszka ma barwę jasnokremową przez żółtą, aż do jasno pomarańczowej, gdyż taki kolor ma pyłek kwiatowy mniszka lekarskiego.
SMAK i AROMAT
W zależności od pogody, rejonu geograficznego i urodzaju, zdarzają się partie bardzo słodkie, z głębokim i przyjemnym aromatem mniszka.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Miód mniszkowy zawiera karotenoidy, triterpeny, białka, witaminę B2 i witaminę C oraz biopierwiastki, takie jak żelazo, potas, mangan i fosfor. Wśród cukrów prostych zawiera fruktozę (41,5%) w przewadze nad glukozą (35,6%). Warto również wspomnieć o występowaniu w tej odmianie miodu choliny, ważnego składnika lecytyny, acetylocholiny i innych fosfolipidów o wielokierunkowym działaniu na komórki i układy organizmu. Pod względem walorów leczniczych bardzo cennym oddziaływaniem biologicznym miodu mniszkowego jest jego ochronne działanie na wątrobę i drogi żółciowe. Dzięki zawartości choliny obniża poziom lipidów w wątrobie, oraz działa łagodnie żółciopędnie. Korzystne działanie powyższego miodu w tych schorzeniach wynika ze stosunkowo niskiej zawartości aminokwasów i biopierwiastków, jak również pomocnego w tych stanach łagodnego działania moczopędnego.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Miód mniszkowy należy do miodów o niskiej aktywności antybiotycznej. Stosowany w chorobach: serca, wątroby, dróg żółciowych (dzięki zawartej w miodzie mniszkowym cholinie, obniża się poziom lipidów w wątrobie i zwiększa efekt żółciopędny), nerek, pęcherza i dróg moczowych, dolegliwościach reumatycznych, niedokrwistości i schorzeniach żołądka. Polecany w stanach wyczerpania psychofizycznego i ogólnym osłabieniu. Działa wzmacniająco na układ odpornościowy. Miód ten doskonale przyśpiesza gojenie wszelkich ran.
Miód Rzepakowy
To jeden z najpopularniejszych miodów w naszym kraju. Bardzo szybko krystalizuje (niejednokrotnie jeszcze w samych plastrach, tuż po wyjęciu z ula), dlatego aby cieszyć się jego płynną postacią, należy go spożywać tuż po terminie zbioru, który przypada na przełom kwietnia i maja.
BARWA
W stanie płynnym (patoka) jest prawie bezbarwny lub słomkowy. Krupiec (miód skrystalizowany) przyjmuje barwę białą lub kremowo-piaskową.
SMAK i AROMAT
Smak i zapach miodu jest miodu jest łagodny, lekko mdły, czasem gorzkawy, jednak jest na tyle charakterystyczny, że wyczuwalny jest w miodach pitnych jeszcze po 2 latach.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
W składzie tego miodu występują: olejki eteryczne, garbniki, związki goryczowe, flawonoidy, witaminy z grupy B, K i C, kwas nikotynowy, cholina, kumaryna, saponiny, śladowe ilości alkaloidów oraz żelazo, będące składnikiem hemoglobiny i transporterem tlenu w organizmie. Miód rzepakowy należy do „rodziny” miodów bogatych w bor – pierwiastek niezbędny do budowy tkanki kostnej oraz prawidłowego funkcjonowania tarczycy i śledziony.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Z uwagi na wysoką zawartość glukozy – łatwo przyswajalnej przez organizm, stanowi wartościową odżywkę regeneracyjną w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego. Miód rzepakowy zaleca się zwłaszcza w geriatrii jako napój na bazie 1 łyżki stołowej miodu, rozpuszczonej w szklance wody. Duża zawartość cukrów prostych, czyni go nieodzownym „wspomaganiem” w chorobach serca, naczyń wieńcowych i układu krążenia. Glukoza wzmacnia siłę skurczu mięśnia sercowego, rozszerza naczynia wieńcowe, przyczyniając się do lepszego zaopatrzenia serca w tlen i składniki odżywcze, obniża ciśnienie, usuwa wodę z tkanek i przyczynia się do zmniejszenia obrzęków. Podobną rolę spełnia fruktoza. Wg naukowców, cukier ten szybciej ulega przemianom metabolicznym, dostarczając w krótszym czasie energii do pracy mięśnia sercowego, a potas i magnez, przyczyniają się do zahamowania procesu miażdżycowego. Stosowany jest także w chorobach wątroby oraz przy stanach zapalnych górnych dróg oddechowych. Stosowany zewnętrznie, w przypadku oparzeń, zapobiega tworzeniu się pęcherzy i związanych z nimi infekcjami. Przyspiesza proces ziarninowania a w następstwie gojenia ran.
Miód Manuka – zastosowanie i działanie
Według prekursora w dziedzinie badania właściwości miodu Manuka prof. Thomasa Henle oraz nowozelandzkiej rządowej agencji badawczej Crop & Food Research Institute, spożywanie Miodu Manuka może korzystnie wpływać na stan organizmu człowieka, ponieważ:
- działa korzystnie na układ gastryczny, pokarmowy, odpornościowy,
- pozytywnie wpływa na mechanizmy obronne organizmu znajdujące się w jelitach i zwiększa liczbę pro biotycznych bakterii jelitowych,
- pozytywnie wpływa na stan skóry,
- wykazuje korzystne działanie na ogólne samopoczucie;
Te szczególne właściwości miodu Manuka wynikają z wysokiej zawartości methylglyoxalu. Składnik ten nie występuje jednak w każdym miodzie w takim samym stężeniu. Zawartość substancji może się różnic pomiędzy poszczególnymi partiami miodu. Dlatego Manuka Health szczegółowo bada każdą partię miodu, aby sprawdzić zawartość methylglyoxalu.
„Opierając się na przeprowadzonych badaniach uważamy, że wyłącznie methylglyoxal jest odpowiedzialny za unikatowe właściwości miodu Manuka. Mogą występować także efekty synergistyczne, dzięki innym składnikom, takim jak polifenole, ale bez methylglyoxalu miód Manuka nie miałby swych unikatowych właściwości.”
– Prof. Thomas Henle
Należy jednak pamiętać, że miody Manuka nie są lekiem, ani substytutem leku i nie mogą być stosowane jako forma leczenia. Informacje dotyczące stosowania miodów Manuka pochodzą z opinii klientów, dotychczasowych badań uniwersyteckich oraz powszechnej, światowej opinii o tych miodach i nie stanowią gwarancji uzyskania takich samych efektów w każdym przypadku.
1. Miód Manuka działa dobroczynnie na układ pokarmowy – łagodzi uciążliwości i dyskomfort towarzyszące jego dolegliwościom. Klienci stosujący Miód Manuka wskazywali zwłaszcza na następujące dolegliwości, w których Miód Manuka niósł nieocenioną pomoc:
- zgaga,
- częste odbijanie w ciągu dnia,
- refluks,
- gronkowiec,
- helikobakter,
- wrzody dwunastnicy i żołądka,
- zespół jelita nadwrażliwego (IBS),
- gazy jelitowe;
2. Miód Manuka łagodzi objawy towarzyszące problemom z górnymi drogami oddechowymi:
- infekcje nosa, gardła, krtani i oskrzeli,
- dokuczliwy katar i kaszel,
- przeziębienia i grypa,
- angina,
- zaleganie wydzieliny w oskrzelach,
- bóle głowy, podwyższona temperatura;
3. Najwyższej jakości Miod Manuka (MGO 550+) dobroczynnie wpływa na problemy skórne:
- pomaga przy popękanej i suchej skórze,
- wygładza i oczyszcza cerę,
- łagodzi świąd,
- przyśpiesza znikanie pryszczy,
- pomocny w walce z gronkowcem i trądzikiem młodzieńczym,
- skuteczny w leczeniu półpaśca,
- niweluje objawy suchej egzemy – sucha, łuszcząca i swędząca skóra, wrażliwa na słońce i zimno,
- efektywny w zwalczaniu stopy cukrzycowej, trudno gojących się ran i odleżyn, miażdżycy kończyn dolnych;
4. Miód Manuka, to świetny i naturalny sposób na wzmocnienie ogólnej odporności organizmu. Sprawdza się zarówno u dzieci i młodzieży, jak i u osób starszych. Zaletą miodu Manuka jest fakt, że można go zażywać profilaktycznie i przeciwchorobowo.
W zależności od zdiagnozowanego schorzenia lub dolegliwości, należy stosować Miód Manuka o odpowiednim faktorze. W doborze optymalnego faktoru miodu w stosunku do zaistniałej zmiany chorobowej, pomoże poniższa tabela. Prosimy jednak pamiętać, że Miód Manuka nie jest lekiem, tylko środkiem spożywczym i nie może on zastępować terapii zleconej przez lekarza.
| Miód Manuka MGO 30+ | Miód smakowy, pyszny i wartościowy dodatek do codziennej zdrowej diety |
|
Miód Manuka MGO 100+ |
Zwiększanie odporności przeciw popularnym infekcjom bakteryjnym, poprawa ogólnego samopoczucia |
| Miód Manuka MGO 250+ | Zwiększanie odporności i wsparcie przy odzyskiwaniu zdrowia w przypadku mniejszych, ale uciążliwych problemów zdrowotnych, wspomagająco przy lekkich i średnich przeziębieniach, wspomagająco przy lekkich postaciach problemów żołądkowych takich jak wrzody, helicobacter, refluks |
|
Miód Manuka MGO 400+ |
Zwiększanie odporności i wsparcie przy odzyskiwaniu zdrowia w przypadku poważniejszych infekcji, wspomagająco przy przeziębieniach i grypie, wspomagająco przy problemach żołądkowych, wspomagająco przy problemach żołądkowych i jelitowych, takich jak wrzody, helicobacter, refluks, IBS, wspomagająco przy problemach skórnych (np. egzema, trądzik) i trudno gojących się ranach (np. stopa cukrzycowa, odleżyny, zakażenia bakteryjne) |
|
Miód Manuka MGO 550+ |
Wsparcie intensywnego leczenia trudnych i chronicznych infekcji- wspomagająco przy przeziębieniach i grypie- wspomagająco przy problemach żołądkowych- wspomagająco przy problemach żołądkowych i jelitowych, takich jak wrzody, helicobacter, refluks, IBS- wspomagająco przy problemach skórnych (np. egzema, trądzik) i trudno gojących się ranach (np. stopa cukrzycowa, odleżyny, zakażenia bakteryjne)- wspomagająco przy trudnych infekcjach bakteryjnych (np. gronkowiec) |
