Mleczko pszczele

Mleczko pszczele jest wydzieliną gruczołów gardzielowych młodych pszczół, od 5 do 14 dnia życia. Ma konsystencję żelową i jasne, kremowo-perłowe zabarwienie. Posiada specyficzny smak, lekko kwaśny, ale jednocześnie słodki, ale to pora zbiorów, gatunek pszczół oraz teren z jakiego pochodzi również determinuje ostateczny skład biologiczny mleczka, a co za tym idzie jego smak. Spotyka się więc mleczka gorzkie i cierpkie. Mleczkiem pszczelim karmione są wszystkie pszczele larwy do 3 dnia życia, a larwy, z których powstają matki pszczele – do 5 dnia życia i to w obfitej ilości, z tym że matka pszczela żyje 4 – 6 lat, a robotnica 30 – 35 dni. Matki pszczele są przez całe swoje życie karmione mleczkiem pszczelim.

Właściwości
Skład chemiczny mleczka pszczelego jest dość zróżnicowany. Generalnie ok 65% jego masy, to woda, a na tzw. masę suchą, której jest odpowiednio ok. 35%, przypada średnio: 13,5% białek (białko mleczka pszczelego należy do wysokowartościowych i zawiera od 18 do 25 aminokwasów, przy czym 9 z nich zalicza się do substancji wytwarzanych poza ustrojem, a niezbędnych dla organizmu), 3,7% lipidów, 12% węglowodanów, około 3% innych substancji organicznych i do 1,2% związków mineralnych.
Ponadto zawiera witaminy i ponad dwadzieścia makro- i mikroelementów, m.in. miedź, magnez, potas, fosfor, żelazo, cynk, siarkę, mangan, nikiel, kobalt, krzem, chlor, bizmut, arsen. W dużych ilościach występuje w nim kwas pantotenowy, kwas nikotynowy, witamina PP oraz inozytol, w mniejszych obecne są witaminy B1, B2, B5, B6, C, biotyna, kwas foliowy i witamina B12. Natomiast witaminy rozpuszczalne w tłuszczach (A, D, E) występują w ilościach śladowych. Poza tym posiada właściwości bakteriostatyczne i bakteriobójcze. Świeże mleczko działa bakteriostatycznie nawet w rozcieńczeniu 1:1000. Niedawno odkryto, że mleczko pszczele zawiera również kwas rybonukleinowy i dezoksyrybonukleinowy, które odgrywają kluczową rolę w budowie komórek ludzkiego organizmu.

Działanie lecznicze
znajduje zastosowanie w leczeniu:

  • dusznicy,
  • stanów pozawałowych,
  • nadciśnienia tętniczego,
  • miażdżycy,
  • w chorobie niedokrwiennej serca,
  • miażdżycy tętnic wieńcowych,
  • w okresie rehabilitacji po zawale mięśnia sercowego;
  • wzmaga procesy przemiany materii i odnowy tkanek,
  • zwiększa  przemianę białkową,
  • posiada działanie przeciwzapalne i bakteriobójcze,
  • wpływa na poprawę metabolizmu i na ogólny stan organizmu,
  • polecana w stanach depresyjnych, bezsenności, wyczerpaniu nerwowym,
  • przywraca witalność,
  • spowalnia proces starzenia skóry,
  • zalecane jest w przypadku niedokrwistości,
  • chroni wątrobę,
  • reguluje pracę jelit,
  • równoważy system nerwowy,
    szerokie zastosowanie dermatologiczne,
  • stosowane w leczeniu trudno gojących się ran, np.: odleżyn, oparzeń, liszajów rąk i nóg,
  • polecane w stanach zapalnych błony śluzowej jamy ustnej, gardła, języka i dziąseł,
  • sprawdza się w leczeniu opryszczki,
    wykazuje działanie wzmacniające,
  • podnosi odporność na infekcje;

Uwaga
Przeciwwskazaniem do spożywania mleczka pszczelego są wszelkie uczulenia na produkty pszczele oraz astma.
Mleczko pszczele mogą stosować osoby chore na cukrzycę.

Graviola

talerz_witamin_owoce_graviolaZnana również jako flaszowiec miękkociernisty, guanábana. Graviola (Annona muricata), to gatunek małego drzewa pochodzącego z Ameryki Środkowej i Antyli, uprawianego głównie w Ameryce Środkowej. Dorasta do 10 m wysokości, kwitnie przez cały rok, a jadalne owoce dojrzewają w każdym miesiącu. Liście długie, do 20 cm, ciemnozielone, od góry błyszczące, od dołu matowe. Kwiaty małe, do 5 cm, pojedyncze lub zebrane po kilka w kolorze zielonożółtym, mięsiste. Owoce duże i ciężkie, przy długości do 35 cm, waga dochodzi do 6 kg. Kształt nerkowaty, pokryte zieloną skórką podzieloną na niewielkie pola, na których znajduje się pojedynczy kolec. Miąższ jest śnieżnobiały, niejednolity, zawiera ciągnące się pasma delikatnej tkanki, z licznymi czarnymi nasionami długości do 2 cm. Smak bardzo oryginalny, słodkawo-kwaśny, przypominający krem poziomkowo-ananasowy, niektóre odmiany przypominają w smaku truskawki, cytrusy, banany, kokosy.

W tradycyjnej medycynie południowoamerykańskiej znana jest jako cudowny środek leczniczy, wszystkie części tej rośliny – kora, nasiona, liście, korzenie, żywica i owoce mają uzdrowicielskie działanie. Jest naturalnym środkiem przeciwgrzybiczym, skutecznym na pasożyty, kora ma właściwości antybakteryjne i przeciwwrzodowe, owoce wzmagają wydzielanie mleka u karmiących kobiet, nasiona mają działanie antypasożytnicze, natomiast liście przeciwpadaczkowe, przeciwcukrzycowe, rozkurczowe, uspokajające. Graviola łagodzi również stany zapalne i podnosi odporność organizmu. Stosuje się również przy takich dolegliwościach jak nadciśnienie, reumatyzm, schorzenia wątroby, astma, bóle artretyczne, problemy ze stawami, choroby skórne, biegunka i gorączka. Stosuje się ją w leczeniu depresji, stresów, zaburzeń nerwowych.

Graviola posiada duże wartości odżywcze, jest bogata w cholinę, witaminę C, wapń, żelazo, magnez, fosfor, potas, sód, cynk, witaminę B6, kwas pantotenowy (B5), niacynę (B3), ryboflawinę (B2), tiaminę (B1). Jest owocem silnie energetycznym, bardzo skutecznym w oczyszczaniu ciała i leczeniu raka (badania pokazują, że wyciąg z drzewa zabija komórki nowotworowe w 12 rodzajach raka, w tym: mięsaka i gruczolakoraka płuc, mięsaka trzustki, raka wątroby, raka piersi i sutka, chłoniaka, gruczolakoraka prostaty, gruczolakoraka jelit, raka okrężnicy).

Badania nad właściwościami Gravioli rozpoczęły się już w latach 40-stych ubiegłego wieku, w głównej mierze pod egidą Narodowego Instytutu Raka i Narodowego Instytutu Zdrowia w Stanach Zjednoczonych. W wyniku badań, co najmniej dwadzieścia niezależnych instytutów i laboratoriów potwierdziło, iż związki chemiczne Gravioli, nawet przy małych dawkach, skutecznie niszczą komórki nowotworowe, nie oddziałując przy tym negatywnie na zdrowe komórki.
Okazało się również, że jedna z pięciu substancji wyekstrahowanych z nasion owoców Graviola (tzw. „związek 1”) jest „wybiórczo cytotoksyczny dla komórek gruczolakoraka jelita grubego (HT-29), i jest 10 000 razy silniejszy niż adriamycin”. Adriamycin, to nazwa handlowa dla środka chemioterapeutycznego – doxorubucinu, znany pod pseudonimem „Red Devil” ze względu na mocny czerwony kolor i straszne skutki uboczne, jakie obejmują zagrożenia dla życia oraz śmiertelne uszkodzenie układu sercowo-naczyniowego. Ten brak „selektywnej cytotoksyczności” – zdolności eliminowania tylko komórek nowotworowych, nie zaś zdrowych sprawia, że Adriamycin jest tak niebezpieczny. Mimo to był medykamentem stosowanym w pierwszej kolejności w leczeniu wielu nowotworów przez prawie pół wieku.

Zdolność Gravioli do niszczenia komórek nowotworowych tkwi w acetogeninach annonaceowych, składnikach chemicznych występujących w roślinach z grupy Annonaceae (do których Graviola należy). Acetogeniny są zdolne, nawet w niewielkich dawkach, do unieszkodliwienia komórek rakowych i wstrzymania ich rozwoju. Dzieje się tak, ponieważ inhibitują one procesy enzymatyczne zachodzące w błonach tylko i wyłącznie komórek rakowych. Z tego powodu nie niszczą one przy tym zdrowych komórek ciała tak, jak ma to miejsce w przypadku chemioterapii. Co więcej, acetogeniny są skuteczne w eliminowaniu guzów odpornych na różnego rodzaju terapie i leki. W wyniku odbytej chemioterapii komórki rakowe mogą bowiem uodpornić się nie tylko na wchodzące w jej skład leki, ale też na te, które nie są z nimi spokrewnione pod względem chemicznego składu (zjawisko to nazywa się MDR). Badania wykazały również, że aż 14 acetogenin ma niszczycielskie działanie względem komórek nowotworowych, a 13 z nich jest bardziej efektywne w walce z rakiem piersi z MDR niż trzy spośród popularnych leków używanych w chemioterapii.

Graviola podawana podczas chemioterapii chroni i wzmacnia układ immunologiczny (zamiast go niszczyć, co jest skutkiem ubocznym w wielu terapiach antynowotworowych), neutralizuje nudności, hamuje utratę masy ciała i włosów.

, , , , , , , , , , , , , , ,

Pyłek kwiatowy

Miody_kolory_miód_plaster_pylekPyłek kwiatowy, to męskie komórki rozrodcze produkowane przez kwiaty i obok miodu jest podstawowym pokarmem pszczół. Miód daje energię, pyłek to białko, tłuszcze, sole mineralne, witaminy, kwasy organiczne i hormony. Zebrany z kwiatów pyłek jest mieszany przez pszczoły z odrobiną miodu, nektaru lub śliny i w postaci uformowanych kulek, tzw. obnóży, przenoszą do ula w specjalnych koszyczkach na tylnych nogach. Pyłek w formie obnóży nazywamy pyłkiem pszczelim.
Znoszony do ula świeży pyłek składany jest do komórek, ubijany, pokrywany miodem, po którym to procesie następuje jego fermentacja, zbliżona do fermentacji kiszonej kapusty. W formie gotowej do spożycia przeznaczony jest na bieżące potrzeby pokarmowe. Mądre pszczoły tworzoną z niego także zapasy na okres braku pyłku w przyrodzie. Zakonserwowany pyłek to pierzga.

Właściwości odżywcze i terapeutyczne pyłku wynikają z bardzo bogatego składu chemicznego, w którym wyizolowano ponad 250 różnych związków chemicznych. Są to:

  • Węglowodany – fruktoza, glukoza, maltoza, arabinoza, ryboza, izomaltoza i wiele innych,
  • Tłuszcze – w pyłku wyodrębniono 12 kwasów tłuszczowych, między innymi: kwas palmitynowy, linolowy, linoleowy, arachidonowy,
  • Białka – w pyłku wykryto 32 aminokwasów, tj.: fenyloalanina, izoleucyna, leucyna, lizyna, metionina, treonina, walina, alanina, prolina, seryna, histydyna, glicyna i inne,
  • Składniki mineralne – makro i mikroelementy: potas, fosfor, wapń, magnez, sód, krzem, mangan, żelazo, miedź, cynk, jod, selen i inne,
  • Witaminy – A, B1, B2, B3, E, C, B6, PP, P, D, H, B12, kwas foliowy, inozytol, biotynę, kwas pantotenowy, kwercetynę,
  • Enzymy – amylaza, inwertaza, fosfatazy, peroksydazy i inne – łącznie 42,
  • Kwasy organiczne: jabłkowy, mlekowy, cytrynowy, winowy, szczawiowy, bursztynowy,
  • a także: rutyna, olejki eteryczne, fitocydy, antybiotyki-inhybiny, hormony, stymulatory wzrostu;

Ze względu na tak bogaty wachlarz składu chemicznego, ujawniono jego następujące pro-zdrowotne właściwości:

Odżywcze:

  • uzupełnia dzienne racje żywnościowe w aminokwasy, biopierwiastki, witaminy,
  • wzmacnia apetyt,
  • reguluje przemianę materii,
  • wzmacnia organizm,
  • regeneruje,
  • działa antyanemicznie (zwiększa liczbę czerwonych ciałek krwi),
  • zwiększa poziom żelaza w surowicy krwi;

Odtruwające (detoksykacyjne) – pyłek pszczeli:

  • eliminuje lub/i zmniejsza szkodliwe oddziaływanie czynników chemicznych na organizm człowieka
  • osłania tkankę wątrobową przed zatruciem substancjami toksycznymi,
  • ułatwia wydalanie toksyn,
  • ułatwia odnawianie tkanki wątrobowej uszkodzonej innymi przewlekłymi chorobami, przyjmowaniem dużej ilości leków,
  • uzupełnia niedobory bioelementów będące wynikiem choroby alkoholowej,
  • podnosi odporność organizmu na zakażenia, zwiększa ilość limfocytów, zwiększa ilość przeciwciał, przyspiesza leczenie zakażeń;

Antydepresyjne/uspokajające:

  • poprawia psychiczne samopoczucie człowieka,
  • zmniejsza nerwowość, rozdrażnienie,
  • wzmacnia system nerwowy osłabiony na skutek stresu lub przepracowania,
  • wspomaga leczenie depresji,
  • wspomaga leczenie nerwic wegetatywnych,
  • zwiększa ukrwienie tkanki nerwowej,
  • podwyższa sprawność psychiczną, zwiększa koncentrację układu nerwowego;

Antyalergiczne:

  • stosowanie pyłku wspólnie z miodem skutecznie leczy katar sienny, astmę lub znacznie łagodzi ich objawy;

Przeciwmiażdżycowe:

  • działa przeciwmiażdżycowo,
  • obniża poziom lipidów (trójglicerydów i cholesterolu), hamuje zlepianie płytek krwi,
  • wspomaga leczenie stanów pozawałowych,
  • wspomaga leczenie nadciśnienia oraz zaburzeń krążenia obwodowego;

Antybiotyczne:

  • działa na bakterie i grzyby,
  • jest skuteczny w leczeniu stanów zapalnych jamy ustnej (najskuteczniejszy w parze z propolisem),
  • w przewodzie pokarmowym, niszczy lub wstrzymuje działalność bakterii chorobotwórczych;

Regulujące trawienie:

  • jest stosowany przy rozstroju żołądka,
  • wspomaga leczenie silnych zaparć,
  • wspomaga leczenie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zmniejsza krwawienia;

Lecznicze schorzeń prostaty;

Wspomagające leczenie cukrzycy –  skutecznie pomaga obniżyć poziom cukru we krwi;

Poprawiające ostrość widzenia – w skutek wysokiego stężenia ryboflawiny (wit. B2);

Przeciwzapalne

Kosmetyczne – odmładza i wzbogaca skórę w potrzebne mikroelementy i witaminy.

Uwaga! Alergicy i osoby uczulone na produkty pszczele nie powinny go spożywać!

, , , , , , , , , , , ,

Miód Gryczany

talerz_witamin_miody_gryczanyMiód gryczany należy do miodów najpóźniejszych, zbierany jest dopiero pod koniec lipca.
BARWA
W swojej pierwotnej postaci – płynnej patoki, ma kolor ciemno-brązowy, ciemno-herbaciany do brunatnego. Po skrystalizowaniu ma barwę jaśniejszą od patoki i konsystencję krupkowatą.
SMAK i AROMAT
Posiada bardzo silny aromat kwiatów gryki, a smak ostry, lekko piekący. Dzięki temu nadaje się on do wypieków wonnych ciast, pierników, mazurków.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Ze względu na dużą zawartość substancji o właściwościach odżywczych i leczniczych, tj.: substancje lotne, pochodne olejków eterycznych, sole mineralne, inhibiny, rutyny, enzymy – miód ten zakwalifikowany jest obok miodu spadziowego do najbardziej wartościowych. Miód spadziowo-gryczany o zawartości 50% nektaru z gryki i 50% spadzi stawiany jest na pierwszym miejscu wśród miodów przeznaczonych od celów leczniczych i odżywczych. Ziele, kwiat i nektar gryki zawierają rutynę – unikalną substancję występującą również w miodzie gryczanym, która oczyszcza i uszczelnia włoskowate naczynia krwionośne czyniąc je bardziej elastycznymi i wytrzymałymi, w wyniku czego zmniejszane jest ryzyko zmian miażdżycowych. Rutyna zabezpiecza naczynia przed pękaniem, nie dopuszczając do wybroczyn i wylewów. Rutyna ma również wpływ na przyśpieszenie gojenia się ran zewnętrznych i wewnętrznych. Powoduje także lepszą przyswajalność niektórych witamin i aminokwasów. Z uwagi na wyższą niż w innych miodach zawartość choliny zabezpiecza organizm przed jej niedoborem, powodującym uszkodzenie wątroby lub nerek. Miód gryczany, ze względu na znaczną ilość fruktozy, poleca się – podobnie jak miód akacjowy, osobom chorym na cukrzycę insulinoniezależną. Niektórzy naukowcy wskazują także na korzystny wpływ miodu gryczanego przy chorobach wzroku, słuchu, a także przy kłopotach z pamięcią, a także wskazują na przydatność miodu gryczanego w procesach odnowy tkanki kostnej po złamaniach oraz jako środka wspomagającego w terapii przeciwnowotworowej. W porównaniu z innymi miodami kwiatowymi, miód gryczany ma wyższą zawartość substancji odpornościowych (inhibiny) oraz pierwiastków, tj.:  żelazo, magnez, fosfor, potas, mangan, bór, sód, miedź, cynk, wanad, krzem, jod, nikiel, kobalt, co jest charakterystyczne dla ciemnych miodów. W próbkach polskiego miodu gryczanego stwierdza się także dużą ilość witaminy C oraz witamin Bi, 62 i PP.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Istotna cecha, to prawie 100% przyswajalność pierwiastków z miodu, która powoduje, że odgrywają one istotną rolę jeśli miód ten spożywa się często i regularnie. Ze względu na dużą ilość mikroelementów i substancji odpornościowych oraz łatwo przyswajalnej glukozy sprawia, iż miód ten ma najwyższą przydatność w leczeniu anemii u dzieci i dorosłych, a także w wzmocnieniu układu immunologicznego i ogólnej poprawy metabolizmu człowieka niezależnie od wieku. Miód ten jest wyjątkowo przydatny w leczeniu serca i naczyń krwionośnych. Znane są przypadki wyleczenia tą metodą nawet wrodzonych wad serca i naczyń krwionośnych. Podstawowym elementem warunkującym ten efekt są cukry proste, które bardzo łatwo i szybko są wchłaniane do krwiobiegu i w krótkim czasie odżywiają mięsień sercowy. Mają one tę przewagę nad sacharozą, że wchłaniane są bezpośrednio do krwi z pominięciem wątroby, podczas gdy sacharoza musi najpierw w organizmie ulec rozkładowi enzymatycznemu do glukozy i fruktozy. Każdy miód jak wiadomo przyspiesza i wzmacnia działanie leków, zmniejsza ich szkodliwe działanie uboczne, zmniejsza szkodliwość używek, np.: kawy, herbaty, alkoholu, nikotyny, odtruwa, usuwa ołów i pierwiastki promieniotwórcze z surowicy krwi, tkanki miękkiej i kości człowieka, przyspiesza trawienie, wzmacnia cały organizm, skutecznie odżywia mózg, dodaje sił witalnych, działa antynowotworowo i bakteriostatycznie, jednak miód gryczany czyni to najlepiej. Wiele osób uważa nawet, że miód gryczany posiada także właściwości odmładzające.

, , , , , , ,

Miód Nawłociowy

talerz_witamin_miody_wrzosowyMiód nawłociowy jest stosunkowo nową i rzadką odmianą miodu w Polsce. Powstaje z nektaru rośliny potocznie nazywanej mimozą, złotą rózgą lub złotą dziewicą. Nawłoć pospolita, to roślina bardzo cenna dla pszczelarzy i zielarzy, ale i dla samych pszczół. Kwiaty nawłoci kwitną na przełomie sierpnia i września, aż do późnej jesieni, nawet do pierwszych przymrozków, dzięki czemu pszczoły mogą przetrwać zimę. Ze względu na fakt, że w czasie, kiedy nawłoć nektaruje najintensywniej, pszczoły z reguły zaczynają przygotowania do zimy, a większość pszczelarzy przygotowuje rodziny pszczele do zimowli, jest on zdecydowanie trudniej dostępny aniżeli inne rodzaje miodów. Tak więc chcąc uzyskać miód nawłociowy, pszczelarze muszą zadbać o późne zakarmienie pszczół na zimę.
BARWA
Dobry miód nawłociowy ma kolor od żółtego po piękny jasno-bursztynowy.
SMAK i AROMAT
W smaku jest słodki, ale przez tę słodycz przebija lekko kwaśno-gorzki smak i przyjemny aromat (trzeba tylko pamiętać o zamykaniu słoika, bo miód szybko „łapie” obce zapachy). Dość szybko krystalizuje, tworząc apetyczny krem, który można łatwo rozsmarować na pieczywie.
WŁAŚCIWOŚCI ZDROWOTNE
Wynikają bezpośrednio z właściwości nektaru nawłoci, która wykazuje działanie moczopędne i żółciopędne, przeciwzapalne i dezynfekujące. Jest stosowana w leczeniu układu moczowego, stanów zapalnych w drogach moczowych, kamicy nerkowej i w przypadku skąpomoczu, a także prostaty oraz stawów. Stosuje się ją też w leczeniu zakażeń, ran i owrzodzeń. Nawłoć posiada dużo rutyny i kwertycyny, które poprawiają ukrwienie nerek, a także żył kończyn dolnych, a dzięki sporej zawartości glukozy pozytywnie wpływa na kondycję mięśnia sercowego.
Poleca się by zastępować miodem zwykły cukier ze względu na zawartość cukrów prostych – bardzo dobrze przyswajalnych przez nasz organizm, co pomaga w walce z miażdżycą i cukrzycą. Zawiera substancje bakteriobójcze, witaminy i bardzo dużo różnego rodzaju mikroelementów. Pomaga też przy nadmiernym stresie i wyczerpaniu fizycznym organizmu.

, , , , , ,

Miód Lipowy

talerz_witamin_miody_wrzosowyLipa, nazywana przez pszczelarzy królową pożytków miododajnych, kwitnie na przełomie czerwca i lipca, dostarczając wtedy cennego pożytku pszczołom, dzięki czemu miód jest tak czysty i posiada najprzyjemniejszy aromat. Pozyskiwany miód uważany jest za jeden z najlepszych odmianowych miodów nektarowych. Jednak uzyskanie czystego miodu w naturalnych warunkach jest dość trudne, a wszystko to za sprawą faktu, że lipa jest drzewem stosunkowo rzadko spotykanym w naszym kraju i bardzo trudno jest odnaleźć większe skupiska drzew, szczególnie rosnących w sprzyjających warunkach, czyli z dala od spalin samochodów.
Barwa i intensywność smaku jest uzależniona od rejonu, z jakiego pochodzi.
BARWA
Miód lipowy w stanie płynnym ma barwę od zielonkawo-żółtej do jasno-bursztynowej –  pozyskiwany później ma barwę brązową. Po skrystalizowaniu zmienia zabarwienie na biało-żółte do złocistożółtego. Pod względem konsystencji i barwy miód lipowy w stanie płynnym przypomina olej rycynowy. W wyniku krystalizacji przyjmuje postać drobnoziarnistą, niekiedy krupowatą.
SMAK i AROMAT
Miód lipowy charakteryzuje się zapachem przypominającym zapach kwiatu lipy oraz smakiem lekko ostrym, często gorzkawym. Właśnie ten smak lekko szczypiący w język jest znakiem rozpoznawczym tego gatunku miodu.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
W skład miodu lipowego wchodzą związki występujące w kwiatach lipy: olejek eteryczny, flawonoidy, glikozyd, garbniki, związki goryczowe, saponiny. Odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną. Substancje zawarte w kwiatach lipy mają działanie wykrztuśne i napotne, co jest pożądane w przypadku infekcji gardła i chorobach przeziębieniowych. Dzięki dużej zawartości olejków eterycznych niszczy drobnoustroje występujące na błonach śluzowych dróg oddechowych, zwłaszcza nosa i gardła. Zanotowano szczególnie silne działanie na bakterie gronkowca, paciorkowca, coli oraz grzyby drożdżoidalne chorobotwórcze dla człowieka. Do dziś dnia stosowany jako naturalny środek leczenia oraz łagodzenia objawów grypy i przeziębienia. Warto pamiętać, że lecznicze właściwości miodu, podobnie jak i witamina C z cytryny, mogą ulec zniszczeniu jeśli dodamy go do bardzo gorącej wody czy herbaty. Należy pamiętać aby nie dodawać go do wrzątku, ale po dłuższej chwili, kiedy temperatura płynu nieco się zmniejszy.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Miód lipowy polecany jest w chorobach serca i układu krążenia. Działa łagodnie moczopędnie, likwidując obrzęki oraz nieznacznie obniża ciśnienie tętnicze krwi. Zawarte w nim olejki eteryczne wywierają łagodne działanie rozkurczające i uspokajające, co jest szczególnie cenne u osób z chorobami serca i naczyń. Dużą skuteczność miodu lipowego zanotowano w schorzeniach układu nerwowego, między innymi w nerwicach, nadmiernym podnieceniu nerwowym, stresie i bezsenności. Miód lipowy z uwagi na dużą zawartość fruktozy jest również cennym środkiem dla chorych na cukrzycę niezależną od insuliny (cukrzyca typu II).

, , , , , , ,

Miód Akacjowy

talerz_witamin_miody_wrzosowy

Pozyskiwany jest w okresie kwitnienia z robinii akacjowej, zwaną przez pszczelarzy białą akacją lub białą lipą.
BARWA
W stanie płynnym – patoka, miód akacjowy ma barwę jasno-słomkową przez żółto-słomkową do zielonkawej. Niekiedy jest tak bardzo jasny, że wydaje się on być nawet bezbarwny, w związku z czym uważany jest za najjaśniejszy ze wszystkich miodów. Po skrystalizowaniu przyjmuje zabarwienie od białego do kremowo-żółtawego.
SMAK i AROMAT
Pod względem konsystencji i barwy przypomina syrop z cukru buraczanego. Z uwagi na wysoką zawartość cukru owocowego – fruktozy, pozostaje w stanie płynnym przez długi okres i bardzo wolno krystalizuje. Odznacza się delikatnym, subtelnym, lekko mdłym aromatem, harmonizującym z kwiatami akacji. W smaku jest słodki, delikatny i lekko kwaskowaty. Ma opinię najsłodszego wśród wszystkich miodów.
Jest to jedyny miód, który mogą spożywać chorzy z lekkimi postaciami cukrzycy (nieinsulinozależni) ponieważ zawiera fruktozę, polecaną osobom eliminującym z diety cukier buraczany, czyli sacharozę i zastępowanie go miodem. Charakteryzuje się także wyższą zawartością sacharozy niż inne miody nektarowe (7-10%).
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Miód akacjowy, podobnie jak kwiaty akacji, zawiera flawonoidy, kwas syryngowy i śluzy. Typowa dla miodu akacjowego jest bardzo niska zawartość związków mineralnych. Miód akacjowy ma walory charakterystyczne dla miodów jasnych wiosennych. Jako produkt szczególnie bogaty w cukry proste, łatwo i szybko przyswajalne przez organizm, jest przede wszystkim cenną odżywką regeneracyjną w stanach zmęczenia fizycznego i umysłowego. Ze względu na delikatny smak i aromat oraz odpowiednią konsystencję jest popularnym środkiem słodzącym do wielu potraw, napojów, a zwłaszcza do deserów. Jest szczególnie lubiany przez dzieci, dlatego poleca się go w miejsce cukru do słodzenia posiłków przeznaczonych zarówno dla dzieci starszych jak i niemowląt.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Stosowany w leczeniu zaburzeń trawienia, nadkwasoty żołądka, schorzeń nerek, choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, gdzie przyspiesza odnowę błony śluzowej, zwiększając wydzielanie śluzu i polepszając ziarninowanie, a także poprawiając motorykę tych narządów oraz zaburzeń przewodu pokarmowego i układu moczowego, dzięki niewielkiej zawartości biopierwiastków i aminokwasów. Zalecany jest także w chorobach z przeziębieniami, zwłaszcza w towarzyszących im stanach zapalnych górnych dróg oddechowych. Poleca się go także przy bezsenności, a także w celu złagodzenia objawów zmęczenia, znużenia i wyczerpania organizmu. Podobnie jak inne odmiany miodu, można go stosować w chorobach skóry i zakażeniach  wywołanych przez ropotwórcze drobnoustroje tlenowe (gronkowce, paciorkowce) i beztlenowe (laseczki zgorzeli gazowej). Z uwagi na wysoką zawartość cukrów prostych (szybko dostarcza energii naszemu organizmowi), polecany jest przy zwiększonej aktywności naszego mózgu, zmęczeniu fizycznym, psychicznym i osłabieniu organizmu. Wykazuje działanie uspokajające, pomaga w walce z bezsennością, ale też wzmacnia nasz ustrój w chwilach wyczerpania chorobami. Cukry proste są w pierwszej kolejności wchłaniane do krwi i w ten sposób doskonale odżywiają nasze mięśnie czy inne komórki ciała.

, , , , , , , , , , , , , ,