Malina

talerz_witamin_owoce_maliny Owoce malin zawierają 3-8% cukru, głównie fruktoza, glukoza i sacharoza, które są łatwo przyswajalne przez organizm. Zawierają: pektyny, biorące udział w procesach trawiennych i oczyszczających organizm z toksyn, antocyjany, związki śluzowe, lotne związki zapachowe, kwasy organiczne: kwas cytrynowy, jabłkowy, salicylowy i w małej ilości mrówkowy oraz bogactwo witamin: A, C, E,B1, B2, B3, B6, PP i substancji mineralnych: wapń, potas, magnez – który regeneruje substancję włóknistą nerwów, żelazo – składnik hemoglobiny, sporo fosforu i miedzi.

W malinach występują antocyjany i związki należące do grupy polifenoli, posiadające  właściwości antyoksydacyjne, które działają jak „sprzątacze” wolnych rodników i innych aktywnych form tlenu. Zapobiegają w ten sposób rozwojowi chorób nowotworowych czy chorób układu krążenia. Podobnie działa też zawarty w malinach kwas ellagowy i garbniki, które także chronią przed chorobami nowotworowymi, a dodatkowo posiadają właściwości antybakteryjne i antywirusowe.

Owoce malin są doskonałym środkiem do zwalczania gorączki, ponieważ pobudzają czynność gruczołów potowych, a pot odparowując ze skóry powoduje obniżenie temperatury. Liście malin zawierają garbniki, flawonoidy, kwasy organiczne, związki żywicowe, sole mineralne: żelazo, wapń, miedź. Napary z liści malin działają ściągająco, przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie, mają działanie hamujące rozwój bakterii jelitowych i skutecznie zmniejszają biegunkę. Pomocne są także w łagodzeniu bólu miesiączkowego, powodują bowiem nieznaczne rozkurczenie mięśni gładkich, m.in. macicy. Liście malin podobnie jak owoce mają działanie przeciwgorączkowe.

Sprawdzają się również jako lek w przypadku niedokrwistości, gdyż zawierają duże ilości żelaza i miedzi. Są uważane za jedno z najlepszych źródeł błonnika wśród owoców (właściwości przeczyszczające), co czyni z nich rewelacyjny składnik w kuracjach odchudzających. Niestety posiadając dużą ilość puryn, maliny nie powinny być spożywane przez ludzi ze skazą moczanową oraz niewydolnością nerek.

, , , , , , , , ,

Aloes

talerz_witamin_owoce_aloesAloes zawiera wiele cennych aktywnych substancji, które korzystnie oddziałują na organizm. Preparaty z aloesu wykorzystuje się jako składniki leków biostymulujących, podnoszących odporność organizmu, zwłaszcza w przewlekłych stanach zapalnych dróg oddechowych, w obniżonej odporności spowodowanej długotrwałą chorobą. Skuteczne są także w leczeniu chorób alergicznych.

Sok z aloesu poleca się osobom cierpiącym na:

  • osłabienie, brak odporności, niedobór witamin i minerałów – dostarcza łatwo przyswajalne witaminy i minerały, wzmacnia układ odpornościowy pobudzając produkcję limfocytów i zwiększając fagocytozę, dodaje sił,
  • choroby układu trawiennego, zaparcia, biegunki, zapalenia jamy ustnej, jelit, wrzody żołądka , polepsza trawienie, oczyszcza jelita,
  • infekcje skóry, grzybice, drożdżyce, egzemy, czyraki, trudno gojące się rany, oparzenia, odmrożenia, niszczy bakterie i chorobotwórcze grzyby, pobudza przyrost komórkowy, zmniejsza ból i obrzęki, hamuje krwawienie i znacznie przyspiesza proces gojenia,
  • przyjmowany wewnętrznie, oczyszcza krew i cały organizm z zatruwających go grzybów i drożdży,
  • poprawia ukrwienie skóry, wzmacnia naczynia krwionośne i zapobiega ich pękaniu,
  • łagodzi stany zapalne i obrzęk śluzówki, hamuje biegunki, znakomicie nawilża skórę, zapobiega groźnym infekcjom i leczy już istniejące, łagodzi uczucie świądu i usuwa stany zapalne,
  • obniża poziom cukru we krwi,
  • rozszerza i oczyszcza naczynia krwionośne,

Badania wykazały,  że w miąższu liścia aloesu znajduje się całe mnóstwo bioaktywnych składników. Mają one różne właściwości zdrowotne. Wyróżniamy wśród nich:

  • Lignina – ta celulozowa substancja, posiadająca właściwość penetrowania w głąb ludzkiej skóry,
  • Saponiny – ich cechą charakterystyczną jest pienienie się po zmieszaniu z wodą, posiada  właściwości antyseptyczne,
  • Antrachinony – są to naturalne substancje o działaniu przeczyszczającym i przeciwbólowym. Mają imponujące właściwości antybakteryjne, grzybobójcze i wirusobójcze,
  • Substancje mineralne: wapń, mangan, sód, miedź, magnez, potas, cynk, chrom, żelazo, witaminy A, C i E, witamina B i cholina, witamina B12, kwas foliowy, aminokwasy, enzymy, cukry, sterole – sterole są substancjami o działaniu przeciwzapalnym. Te z nich, które zawarte są w aloesie, mają właściwości antyseptyczne i przeciwbólowe. Wykazują również działanie przeciwbólowe podobne do aspiryny;

, , , , , , , , , , , , ,

Pierzga

Miody_kolory_miód_pierzgaNaturalna pierzga, to zakonserwowany pyłek kwiatowy, spożywany przez pszczoły w okresach braku pyłku w przyrodzie czyli jesienią, późną zimą i wczesną wiosną.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Pierzga ma wyższą wartość spożywczą niż pyłek, lepszą przyswajalność i bogatszy skład chemiczny. Jest pokarmem o dużej zawartości białka, witamin, składników mineralnych, substancji biotycznych. Zawiera witaminy: A, B1, B2, B6, B12, C, PP, E, D, K, H, składniki mineralne: P, S, Cl, K, Ca, Na, Mg, Fe, Cu, Zn, Co, Mo, Se, Cr, Ni, Si oraz enzymy: inwertazę, katalazę, pepsynę, trypsynę, lipazę, laktazę. Podobnie jak pyłek posiada dobre właściwości lecznicze i odtruwające.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Zastosowanie pierzgi jest analogiczne jak pyłku. Działa wzmacniająco i regenerująco w okresie rekonwalescencji, po przebytych zabiegach operacyjnych, w stanach pozawałowych, w spadku odporności, w stanach chronicznego zmęczenia, w niedoborach witamin i składników mineralnych. Zapobiegawczo i leczniczo stosuje się ją w anemii. Pierzga wzmacnia układ nerwowy w stanach depresyjnych, w stanach przemęczenia psychicznego, przy intensywnym wysiłku umysłowym. Reguluje funkcjonowanie układu trawiennego w chorobie wrzodowej, przy obstrukcjach i biegunkach. Działa ochronnie i odtruwająco w chorobach wątroby – wirusowe zapalenie wątroby. Szczególnie polecana jest w leczeniu stanów chorobowych jelit, anemii, chorobie nadciśnieniowej, braku łaknienia, w stanach wyczerpania, w chorobie układu nerwowego. Bardzo dobre efekty daje stosowanie pierzgi przy schorzeniach wieku starczego, łuszczycy oraz zaburzeniach wzroku.

, , , , , , , , , , ,

Pyłek kwiatowy

Miody_kolory_miód_plaster_pylekPyłek kwiatowy, to męskie komórki rozrodcze produkowane przez kwiaty i obok miodu jest podstawowym pokarmem pszczół. Miód daje energię, pyłek to białko, tłuszcze, sole mineralne, witaminy, kwasy organiczne i hormony. Zebrany z kwiatów pyłek jest mieszany przez pszczoły z odrobiną miodu, nektaru lub śliny i w postaci uformowanych kulek, tzw. obnóży, przenoszą do ula w specjalnych koszyczkach na tylnych nogach. Pyłek w formie obnóży nazywamy pyłkiem pszczelim.
Znoszony do ula świeży pyłek składany jest do komórek, ubijany, pokrywany miodem, po którym to procesie następuje jego fermentacja, zbliżona do fermentacji kiszonej kapusty. W formie gotowej do spożycia przeznaczony jest na bieżące potrzeby pokarmowe. Mądre pszczoły tworzoną z niego także zapasy na okres braku pyłku w przyrodzie. Zakonserwowany pyłek to pierzga.

Właściwości odżywcze i terapeutyczne pyłku wynikają z bardzo bogatego składu chemicznego, w którym wyizolowano ponad 250 różnych związków chemicznych. Są to:

  • Węglowodany – fruktoza, glukoza, maltoza, arabinoza, ryboza, izomaltoza i wiele innych,
  • Tłuszcze – w pyłku wyodrębniono 12 kwasów tłuszczowych, między innymi: kwas palmitynowy, linolowy, linoleowy, arachidonowy,
  • Białka – w pyłku wykryto 32 aminokwasów, tj.: fenyloalanina, izoleucyna, leucyna, lizyna, metionina, treonina, walina, alanina, prolina, seryna, histydyna, glicyna i inne,
  • Składniki mineralne – makro i mikroelementy: potas, fosfor, wapń, magnez, sód, krzem, mangan, żelazo, miedź, cynk, jod, selen i inne,
  • Witaminy – A, B1, B2, B3, E, C, B6, PP, P, D, H, B12, kwas foliowy, inozytol, biotynę, kwas pantotenowy, kwercetynę,
  • Enzymy – amylaza, inwertaza, fosfatazy, peroksydazy i inne – łącznie 42,
  • Kwasy organiczne: jabłkowy, mlekowy, cytrynowy, winowy, szczawiowy, bursztynowy,
  • a także: rutyna, olejki eteryczne, fitocydy, antybiotyki-inhybiny, hormony, stymulatory wzrostu;

Ze względu na tak bogaty wachlarz składu chemicznego, ujawniono jego następujące pro-zdrowotne właściwości:

Odżywcze:

  • uzupełnia dzienne racje żywnościowe w aminokwasy, biopierwiastki, witaminy,
  • wzmacnia apetyt,
  • reguluje przemianę materii,
  • wzmacnia organizm,
  • regeneruje,
  • działa antyanemicznie (zwiększa liczbę czerwonych ciałek krwi),
  • zwiększa poziom żelaza w surowicy krwi;

Odtruwające (detoksykacyjne) – pyłek pszczeli:

  • eliminuje lub/i zmniejsza szkodliwe oddziaływanie czynników chemicznych na organizm człowieka
  • osłania tkankę wątrobową przed zatruciem substancjami toksycznymi,
  • ułatwia wydalanie toksyn,
  • ułatwia odnawianie tkanki wątrobowej uszkodzonej innymi przewlekłymi chorobami, przyjmowaniem dużej ilości leków,
  • uzupełnia niedobory bioelementów będące wynikiem choroby alkoholowej,
  • podnosi odporność organizmu na zakażenia, zwiększa ilość limfocytów, zwiększa ilość przeciwciał, przyspiesza leczenie zakażeń;

Antydepresyjne/uspokajające:

  • poprawia psychiczne samopoczucie człowieka,
  • zmniejsza nerwowość, rozdrażnienie,
  • wzmacnia system nerwowy osłabiony na skutek stresu lub przepracowania,
  • wspomaga leczenie depresji,
  • wspomaga leczenie nerwic wegetatywnych,
  • zwiększa ukrwienie tkanki nerwowej,
  • podwyższa sprawność psychiczną, zwiększa koncentrację układu nerwowego;

Antyalergiczne:

  • stosowanie pyłku wspólnie z miodem skutecznie leczy katar sienny, astmę lub znacznie łagodzi ich objawy;

Przeciwmiażdżycowe:

  • działa przeciwmiażdżycowo,
  • obniża poziom lipidów (trójglicerydów i cholesterolu), hamuje zlepianie płytek krwi,
  • wspomaga leczenie stanów pozawałowych,
  • wspomaga leczenie nadciśnienia oraz zaburzeń krążenia obwodowego;

Antybiotyczne:

  • działa na bakterie i grzyby,
  • jest skuteczny w leczeniu stanów zapalnych jamy ustnej (najskuteczniejszy w parze z propolisem),
  • w przewodzie pokarmowym, niszczy lub wstrzymuje działalność bakterii chorobotwórczych;

Regulujące trawienie:

  • jest stosowany przy rozstroju żołądka,
  • wspomaga leczenie silnych zaparć,
  • wspomaga leczenie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zmniejsza krwawienia;

Lecznicze schorzeń prostaty;

Wspomagające leczenie cukrzycy –  skutecznie pomaga obniżyć poziom cukru we krwi;

Poprawiające ostrość widzenia – w skutek wysokiego stężenia ryboflawiny (wit. B2);

Przeciwzapalne

Kosmetyczne – odmładza i wzbogaca skórę w potrzebne mikroelementy i witaminy.

Uwaga! Alergicy i osoby uczulone na produkty pszczele nie powinny go spożywać!

, , , , , , , , , , , ,

Miód Konicznynowy

talerz_witamin_miody_konicznynowyTo stosunkowo rzadka odmiana miodu. Zazwyczaj występuje jako składnik miodu wielokwiatowego, jednak przy sprzyjających warunkach pogodowych jest możliwe uzyskanie czystego miodu koniczynowego.
BARWA
W stanie płynnym posiada barwę słomkowożółtą, a po skrystalizowaniu jasnożółtą. Miód z koniczyny czerwonej jest jaśniejszy i dłużej pozostaje w stanie płynnym. Po skrystalizowaniu jest prawie biały.
SMAK i AROMAT
Smak bardzo słodki, łagodny, ale nieco mdły. Ma wyraźny, niespotykany w innych miodach, kwaskowaty posmak, powoduje lekkie pieczenie, charakterystyczne właśnie dla miodu koniczynowego.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Miód koniczynowy działa wykrztuśnie, uspokajająco, posiada właściwości moczopędne i przeciwzapalne. Stosuje się go w zapaleniu oskrzeli i biegunkach.

, , , ,

Miód Wrzosowy

talerz_witamin_miody_wrzosowyNazywany „Królem Miodów”,  ponieważ trudność i pracochłonność w pozyskaniu, a także mała ilość wrzosowisk w Polsce sprawia, że dostępny jest w nielicznych pasiekach. Pozyskiwany jest od pszczół w okresie wakacyjnym – od lipca do października, z kwiatów wrzosu. Z „pól wrzosowych” pszczoły zbierają nektar na miód o konsystencji galaretki.
BARWA
Ma barwę jasnobrunatną z jaśniejszym lub ciemniejszym rubinowym odcieniem. Galareta robi się w nim stosunkowo szybko. Po ewentualnym skrystalizowaniu robi się pomarańczowy rzadziej ciemnobrunatny. Ma on wtedy konsystencje drobnoziarnistą.
SMAK i AROMAT
Urzeka przyjemnym zapachem wrzosu dzięki zawartości olejków eterycznych i stu dwudziestu innych substancji pochodzących z nektaru oraz niezapomnianym, gorzkawym i ostrym smakiem, co jest rzadkim zjawiskiem wśród odmian miodu, co nie oznacza że nie jest słodkim miodem.  Nie zawiera wielu witamin, za to ich brak rekompensuje duża zawartość enzymów i wolnych aminokwasów.
ZASTOSOWANIE
Miód wrzosowy świetnie się sprawdza jako dodatek do potraw. Sosy słodko-kwaśne, mięsa w zalewie miodowej czy nawet jogurt, urozmaicone dodatkiem miodu – mają niepowtarzalny i oryginalny smak, a przy tym takie potrawy są zdrowe. Często stosujemy pszczeli miód wrzosowy do herbaty, kawy, kakao. Taki napój ma właściwości rozgrzewające i niejednokrotnie zapobiega chorobie. Nie można zapomnieć, że miód wrzosowy w doskonały sposób zastępuje cukier i w przeciwieństwie do cukru, nie zagraża naszemu zdrowiu.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Znajduje zastosowanie w leczeniu zapalenia gardła i błony śluzowej jamy ustnej – zwiększa odporność i chroni przed rozwojem zakażenia. Stosowany także w chorobach dróg moczowych i prostaty u mężczyzn po 40 roku życia, przy kamicy nerkowej, biegunkach, stanach zapalnych żołądka i jelit oraz chorobach reumatycznych. Sprawdza się jako lek w chorobach oczu.

, , , , , , , ,