Noni

talerz_witamin_owoce_noniMorwa indyjska (Morinda citrifolia) zwana też noni na Hawajach, nono (na Tahiti), kura (na Fidżi) lub ak/al (w języku hindi). Jest to gatunek rośliny z rodziny marzanowatych.
Rodzimy obszar jej występowania to Chiny, Japonia, Tajwan, Półwysep Indyjski, Indochiny, Malezja, wyspy Andamany i Nikobary oraz Australia. Rozprzestrzeniła się na świecie jako przyprawa i środek leczniczy o działaniu działanie przeciwbólowym i przeciwzapalnym. Obecnie występuje także w Afryce, Ameryce Północnej (na Florydzie i w Meksyku), Ameryce Środkowej, północnej części Ameryki Południowej i licznych wyspach Oceanu Spokojnego. Największe skupisko Noni, z którego jest produkowany sok, znajduje się na Tahiti w Polinezji Francuskiej.
Noni dobrze się czuje zarówno w ciemnych, zalesionych obszarach, jak również na otwartych, skalistych przestrzeniach, czy nawet piaszczystych podłożach. Dojrzewa w około 18 miesięcy i wydaje 4-8 kilogramów owoców miesięcznie przez cały rok.

Lecznicze właściwości Noni znane były już od pradawnych czasów, dlatego też mawia się o tej roślinie „aspiryna starożytności”. Roślina przetwarzana jest w całości – liście, łodygi, korzenie, jednak szczególnie popularny jest sok z jej owoców, który wspomaga wiele procesów leczniczych. Owoc ten posiada na dzień dzisiejszy 100 składników opisanych przez lekarzy jako pomocne w różnych schorzeniach, m. in.:

  • damnakantol – stymuluje wytwarzanie limfocytów typu T („zabójców raka”), poprzez sygnały regulacyjne, jest w stanie skutecznie hamować aktywność nowotworową w pewnych typach ludzkich nowotworów, m. in. w raku płuc, okrężnicy, trzustki i różnych postaciach białaczek; damnakantol obecny w soku Noni „zachęca” komórki nowotworowe do „uwierzenia”, że są w rzeczywistości zdrowymi komórkami, tym samym zatrzymując lub przynajmniej zwalniając przyspieszone rozmnażanie się tych komórek,
    prokseronina – substancja ta jest kluczowym źródłem do powstawania w naszym organizmie kseroniny, która następnie skutecznie walczy w naszym organizmie z licznymi dolegliwościami i chorobami,
    kseronina – regeneruje i odbudowuje komórki, pomaga nieprawidłowo funkcjonującym komórkom w podjęciu normalnych funkcji, oraz wspiera zdrowe komórki w zarządzaniu ich prawidłowym zachowaniem,
  • tlenek azotu – pobudza produkcję i aktywność komórek odpornościowych, przez co ma korzystny wpływ na wzmocnienie naszego systemu immunologicznego,
  • limonen,
  • polisacharydy – stymulują układ odpornościowy,
  • kwasy tłuszczowe – zapewniają zdrowie sercu,
  • błonnik – oczyszcza jelita, reguluje przemianę materii,
  • fitonutraceutyki – odżywiają komórki,
  • glikozydy – opóźniają proces starzenia się organizmu,
  • selen – dostarcza tlen do serca,
  • terpen – odmładza komórki, przyspiesza usuwanie toksyn,
  • aminokwasy – to podstawowy budulec białek,
  • skopoletyna – uśmierza ból, odgrywa kluczową rolę w regulacji ciśnienia krwi, jeśli ciśnienie tętnicze krwi byłoby zbyt wysokie, pomoże je obniżyć, a jeśli jest zbyt niskie, może je podwyższyć,
  • serotonina – jest neuroprzekaźnikiem obecnym u wielu roślin i zwierząt, w ludzkim organizmie  odgrywa znaczącą rolę w takich funkcjach życiowych jak: sen, regulacja temperatury, głód, zachowanie seksualne oraz stany patologiczne, jak migrenowe bóle głowy, depresja czy choroba Alzheimera;

Noni ma korzystne działanie na cały organizm w szczególności:

  • obniża i reguluje ciśnienie krwi,
  • reguluje temperaturę ciała,
  • korzystnie wpływa na jakość snu i samopoczucie walcząc z nerwicami i depresjami,
  • wpływa na wzrost energii,
  • działa antyhistaminatycznie i antypobudzająco,
  • ma działanie przeciwbólowe,
  • ma działanie antybakteryjne,
  • reguluje funkcje trawienne organizmu,
  • hamuje rozwój komórek rakowych i guzów;

, , , , , , , , , , , , , , , ,

Miód Lawendowy

talerz_witamin_miody_lawendowyMiód lawendowy pochodzi z nektaru zbieranego przez pszczoły z drobnych niebieskofioletowych kwiatów lawendy wąskolistnej – Lavandula angustifolia Mill, zwanej również lawendą prawdziwą, lawendą lekarską lub lawendą wonną z rodziny wargowych. Roślina ta naturalnie występuje w europejskim rejonie Morza Śródziemnego. W Polsce uprawiana, uważana jest za bardzo dobrą roślinę miododajną. Kwitnie obficie w lipcu, dostarczając nektaru z wydajnością miodową od 200 do 300 kg z hektara. W uprawie rzadko spotykana jest jako czysty gatunek, stąd źródłem nektaru dla pszczół są również kwiaty towarzyszącej jej lawendy szerokolistnej.
BARWA
Ma zabarwienie jasnokremowe, jasnożółte lub złociste i normalną konsystencję.
SMAK i AROMAT
Posiada delikatny aromat kwiatów lawendy, łagodnie aromatyczny. Jego intensywny smak pozostaje w ustach na długo. Miód lawendowy należy do miodów o najwyższej jakości.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Pod względem składu chemicznego na pierwszym miejscu obok cukrów prostych, witamin i biopierwiastków należy wymienić olejek eteryczny oraz flawonoidy. W miodzie lawendowym znajdujemy także takie związki jak: luteolina, kemferol, apigenina i izoramnetyna.
Znajduje zastosowanie jako dodatek do napojów, ciast, deserów owocowych i lodów.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Miód lawendowy ze względu na dużą zawartość olejku eterycznego odznacza się działaniem antyseptycznym, spazmolitycznym, uspokajającym, przeciwmiażdżycowym, hipotensyjnym, kardioenergetycznym. Dlatego wskazany jest wspomagająco w leczeniu grypy, przeziębienia, chorób układu oddechowego, jak zapalenie oskrzeli i zapalenie płuc. Dobre efekty w wyniku kuracji miodem lawendowym uzyskuje się w schorzeniach serca i układu sercowo-naczyniowego, w tym miażdżycy naczyń wieńcowych, nerwicy serca i nadciśnieniu. Jest on nie tylko dobrym źródłem energii dla mięśnia sercowego, ale również zwiększa jego siłę skurczu, rozszerza naczynia krwionośne i polepsza przepływ krwi przez naczynia wieńcowe i obwodowe. Pomocny jest ponadto w przypadku bezsenności, bólu głowy. Działanie łagodnie uspokajające i spazmolityczne miodu lawendowego wykorzystywane jest również w zaburzeniach trawienia oraz schorzeniach żołądka, jelit i wątroby na tle skórczowym. Ze względu na zawartość olejku eterycznego wspomaga leczenie chorób nerek i dróg moczowych, jak również chorób pasożytniczych. Cenne jest także łagodne działanie miejscowe tej odmiany miodu po nałożeniu na miejsce użądlenia przez owady, co wyraża się szybkim ustąpieniem pieczenia i obrzęku, oraz przyspieszeniem gojenia rany.

, , , , , , , , , , ,

Miód Ogórecznikowy

talerz_witamin_miody_wrzosowyOgórecznik lekarski (dawniej nazywany miodówką ogrodową lub boraczem), to przedstawiciel rodziny szorstkolistnych, cały jest pokryty drobnymi szorstkimi włoskami. Jest rośliną jednoroczną pochodzącą z obszaru Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej. Dorasta do około 60 cm wysokości. Do Europy ogórecznik trafił w pierwszej kolejności na Półwysep Apeniński za pośrednictwem kupców arabskich. Wierzono, że dodaje odwagi i wprawia w dobry nastrój. Do dziś dnia dziko rośnie w południowej Hiszpanii i krajach śródziemnomorskich. Polecany szczególnie dla dzieci i osób preferujących miody delikatne oraz osób z problemami żołądkowymi.
BARWA
Kolor tego miodu jest bardzo zróżnicowany, od piaskowego, przez blado-żółty, aż po krystaliczny złoty.
SMAK i AROMAT
Miód z ogórecznika charakteryzuje się niezwykłą delikatnością i neutralnym miodowo-woskowym aromatem.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Współcześnie potwierdzono badaniami naukowymi jego wpływ na wzrost produkcji adrenaliny i działanie pobudzające oraz moczopędne, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne. Stosowany jest także przy nerwicach i depresji, bezsenności, złej pracy wątroby i nerek, przy miażdżycy i wysokim cholesterolu. Jego działanie napotne sprzyja usuwaniu z organizmu szkodliwych produktów przemiany materii. Jeden z nielicznych miodów, w którym dopuszcza się naturalnie wysokie stężenie sacharozy.

, , , , , , , , , ,

Miód Lipowy

talerz_witamin_miody_wrzosowyLipa, nazywana przez pszczelarzy królową pożytków miododajnych, kwitnie na przełomie czerwca i lipca, dostarczając wtedy cennego pożytku pszczołom, dzięki czemu miód jest tak czysty i posiada najprzyjemniejszy aromat. Pozyskiwany miód uważany jest za jeden z najlepszych odmianowych miodów nektarowych. Jednak uzyskanie czystego miodu w naturalnych warunkach jest dość trudne, a wszystko to za sprawą faktu, że lipa jest drzewem stosunkowo rzadko spotykanym w naszym kraju i bardzo trudno jest odnaleźć większe skupiska drzew, szczególnie rosnących w sprzyjających warunkach, czyli z dala od spalin samochodów.
Barwa i intensywność smaku jest uzależniona od rejonu, z jakiego pochodzi.
BARWA
Miód lipowy w stanie płynnym ma barwę od zielonkawo-żółtej do jasno-bursztynowej –  pozyskiwany później ma barwę brązową. Po skrystalizowaniu zmienia zabarwienie na biało-żółte do złocistożółtego. Pod względem konsystencji i barwy miód lipowy w stanie płynnym przypomina olej rycynowy. W wyniku krystalizacji przyjmuje postać drobnoziarnistą, niekiedy krupowatą.
SMAK i AROMAT
Miód lipowy charakteryzuje się zapachem przypominającym zapach kwiatu lipy oraz smakiem lekko ostrym, często gorzkawym. Właśnie ten smak lekko szczypiący w język jest znakiem rozpoznawczym tego gatunku miodu.
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
W skład miodu lipowego wchodzą związki występujące w kwiatach lipy: olejek eteryczny, flawonoidy, glikozyd, garbniki, związki goryczowe, saponiny. Odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną. Substancje zawarte w kwiatach lipy mają działanie wykrztuśne i napotne, co jest pożądane w przypadku infekcji gardła i chorobach przeziębieniowych. Dzięki dużej zawartości olejków eterycznych niszczy drobnoustroje występujące na błonach śluzowych dróg oddechowych, zwłaszcza nosa i gardła. Zanotowano szczególnie silne działanie na bakterie gronkowca, paciorkowca, coli oraz grzyby drożdżoidalne chorobotwórcze dla człowieka. Do dziś dnia stosowany jako naturalny środek leczenia oraz łagodzenia objawów grypy i przeziębienia. Warto pamiętać, że lecznicze właściwości miodu, podobnie jak i witamina C z cytryny, mogą ulec zniszczeniu jeśli dodamy go do bardzo gorącej wody czy herbaty. Należy pamiętać aby nie dodawać go do wrzątku, ale po dłuższej chwili, kiedy temperatura płynu nieco się zmniejszy.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Miód lipowy polecany jest w chorobach serca i układu krążenia. Działa łagodnie moczopędnie, likwidując obrzęki oraz nieznacznie obniża ciśnienie tętnicze krwi. Zawarte w nim olejki eteryczne wywierają łagodne działanie rozkurczające i uspokajające, co jest szczególnie cenne u osób z chorobami serca i naczyń. Dużą skuteczność miodu lipowego zanotowano w schorzeniach układu nerwowego, między innymi w nerwicach, nadmiernym podnieceniu nerwowym, stresie i bezsenności. Miód lipowy z uwagi na dużą zawartość fruktozy jest również cennym środkiem dla chorych na cukrzycę niezależną od insuliny (cukrzyca typu II).

, , , , , , ,

Miód Akacjowy

talerz_witamin_miody_wrzosowy

Pozyskiwany jest w okresie kwitnienia z robinii akacjowej, zwaną przez pszczelarzy białą akacją lub białą lipą.
BARWA
W stanie płynnym – patoka, miód akacjowy ma barwę jasno-słomkową przez żółto-słomkową do zielonkawej. Niekiedy jest tak bardzo jasny, że wydaje się on być nawet bezbarwny, w związku z czym uważany jest za najjaśniejszy ze wszystkich miodów. Po skrystalizowaniu przyjmuje zabarwienie od białego do kremowo-żółtawego.
SMAK i AROMAT
Pod względem konsystencji i barwy przypomina syrop z cukru buraczanego. Z uwagi na wysoką zawartość cukru owocowego – fruktozy, pozostaje w stanie płynnym przez długi okres i bardzo wolno krystalizuje. Odznacza się delikatnym, subtelnym, lekko mdłym aromatem, harmonizującym z kwiatami akacji. W smaku jest słodki, delikatny i lekko kwaskowaty. Ma opinię najsłodszego wśród wszystkich miodów.
Jest to jedyny miód, który mogą spożywać chorzy z lekkimi postaciami cukrzycy (nieinsulinozależni) ponieważ zawiera fruktozę, polecaną osobom eliminującym z diety cukier buraczany, czyli sacharozę i zastępowanie go miodem. Charakteryzuje się także wyższą zawartością sacharozy niż inne miody nektarowe (7-10%).
SKŁAD i ZASTOSOWANIE
Miód akacjowy, podobnie jak kwiaty akacji, zawiera flawonoidy, kwas syryngowy i śluzy. Typowa dla miodu akacjowego jest bardzo niska zawartość związków mineralnych. Miód akacjowy ma walory charakterystyczne dla miodów jasnych wiosennych. Jako produkt szczególnie bogaty w cukry proste, łatwo i szybko przyswajalne przez organizm, jest przede wszystkim cenną odżywką regeneracyjną w stanach zmęczenia fizycznego i umysłowego. Ze względu na delikatny smak i aromat oraz odpowiednią konsystencję jest popularnym środkiem słodzącym do wielu potraw, napojów, a zwłaszcza do deserów. Jest szczególnie lubiany przez dzieci, dlatego poleca się go w miejsce cukru do słodzenia posiłków przeznaczonych zarówno dla dzieci starszych jak i niemowląt.
WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE
Stosowany w leczeniu zaburzeń trawienia, nadkwasoty żołądka, schorzeń nerek, choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, gdzie przyspiesza odnowę błony śluzowej, zwiększając wydzielanie śluzu i polepszając ziarninowanie, a także poprawiając motorykę tych narządów oraz zaburzeń przewodu pokarmowego i układu moczowego, dzięki niewielkiej zawartości biopierwiastków i aminokwasów. Zalecany jest także w chorobach z przeziębieniami, zwłaszcza w towarzyszących im stanach zapalnych górnych dróg oddechowych. Poleca się go także przy bezsenności, a także w celu złagodzenia objawów zmęczenia, znużenia i wyczerpania organizmu. Podobnie jak inne odmiany miodu, można go stosować w chorobach skóry i zakażeniach  wywołanych przez ropotwórcze drobnoustroje tlenowe (gronkowce, paciorkowce) i beztlenowe (laseczki zgorzeli gazowej). Z uwagi na wysoką zawartość cukrów prostych (szybko dostarcza energii naszemu organizmowi), polecany jest przy zwiększonej aktywności naszego mózgu, zmęczeniu fizycznym, psychicznym i osłabieniu organizmu. Wykazuje działanie uspokajające, pomaga w walce z bezsennością, ale też wzmacnia nasz ustrój w chwilach wyczerpania chorobami. Cukry proste są w pierwszej kolejności wchłaniane do krwi i w ten sposób doskonale odżywiają nasze mięśnie czy inne komórki ciała.

, , , , , , , , , , , , , ,